Uitspraken

Het gestelde spoedeisend belang vloeit voort uit de aard van het gevorderde.

De kern van het (onderliggende) geschil is het feit dat bestuurders [X] en [gedaagde 2] (althans via hun persoonlijke holding) in een zodanige impasse zijn geraakt, dat dit het gezamenlijk bestuur van eisers in de weg staat. [X] heeft namens eisers het onderhavige kort geding geëntameerd en heeft daaraan ten grondslag gelegd enkele gedragingen van [gedaagde 2] dan wel zijn persoonlijke holding [gedaagde 1] die naar de mening van [X] als onbehoorlijk kunnen worden gekwalificeerd, zoals het voldoen van nota’s voor rechtsbijstand van de rekeningen van eisers, alsmede het platleggen van de operationele systemen waardoor de website [K].nl niet of niet adequaat werkt ten gevolge waarvan eisers inkomsten mislopen. [gedaagde 2] heeft op zijn beurt eveneens een kort geding geëntameerd, met gelijksoortige vorderingen en verwijten aan het adres van [X]. Het is om die reden dat de voorzieningenrechter reden zag om het kort geding te schorsen teneinde partijen in staat te stellen een definitieve oplossing voor het geschil te bewerkstelligen, waarbij blijkens het proces-verbaal ook was overeengekomen dat [gedaagde 2] het door hem geëntameerde kort geding niet zou aanbrengen. Partijen zijn echter niet tot elkaar gekomen, zelfs niet nadat zij zijn bijgestaan door een kandidaat-notaris in zijn hoedanigheid als mediator. Het onder punt 3. van voornoemd proces-verbaal genoemde kort geding is alsnog weer aangebracht en zal 24 juli 2014 dienen. Kort gezegd vordert [gedaagde 2] namens eisers in dat kort geding dat [X] dan wel zijn persoonlijke holding te verbieden op naam van eisers een opdracht te geven of te laten voortbestaan (aan onder meer de huidige advocaat van eisers).

In de omstandigheid dat zowel [X] als [gedaagde 2] (al dan niet via hun persoonlijke holding) in deze verwijtbaar handelen jegens en namens eisers, ziet de voorzieningenrechter aanleiding om de proceskosten tussen partijen te compenseren.

[gedaagde 2] heeft na het wijzen van voornoemd vonnis namens [B] en [K].nl een nieuw kort gedingprocedure geëntameerd jegens [X] en [eiseres]. De voorzieningenrechter heeft ook deze vorderingen bij vonnis van 31 juli 2014 afgewezen en als volgt gemotiveerd:

9. De onderhavige zaak is als het ware het spiegelbeeld van de zaak die heeft geleid tot het vonnis van 20 juni 2014. In die zaak procedeerde mr. Hollema (in opdracht van [X]) namens [K] en [B] met vorderingen jegens [gedaagde 2], gegrond op onbehoorlijk handelen van [gedaagde 2] en thans procedeert mr. Van Knippenberg (in opdracht van [gedaagde 2]) namens [K] en [B] met vorderingen jegens [X] gegrond op onbehoorlijk handelen van [X].

10. De voorzieningenrechter komt met betrekking tot de gedragingen over en weer niet tot een ander (voorlopig) oordeel dan het oordeel in het vonnis van 20 juni 2014, in welk vonnis het instellen van de onderhavige procedure al is meegewogen, gelet op overweging 4.2.

13. 13. Ook in dit kort geding kan de voorzieningenrechter (voorlopig oordelend) tot geen andere conclusie komen dan dat beide achterliggende partijen niet handelen vanuit het belang van [K]. De vordering van [K] als vermeld onder II. van het petitum zal daarom worden afgewezen op dezelfde gronden als vermeld in het vonnis van 20 juni 2014.

Het gestelde spoedeisend belang vloeit voort uit de aard van het gevorderde.

De voorzieningenrechter stelt voorop dat het verweer van gedaagden dat aan [X] geen van de vennootschappen afgeleide vorderingen toekomen dient te worden verworpen, nu [X] als (indirect) aandeelhouder belang kan hebben bij het instellen van dergelijke vorderingen en partijen in de reeds gevoerde kort gedingprocedures uitvoerig gedebatteerd hebben over de vraag wie namens de vennootschappen gerechtigd is op te treden.

[X] heeft het onderhavige kort geding geëntameerd in de veronderstelling dat hetgeen hij thans vordert en daaraan ten grondslag heeft gelegd gezien moet worden in een geheel ander perspectief dan de twee hieraan voorafgaande gevoerde kort gedingprocedures, namelijk het dagelijks afromen van de bankrekening van [K].nl en het zich toe-eigenen van activa van [K].nl door gedaagden. Niets is echter minder waar. De kern van het onderhavige kort geding is nog altijd gelegen in het feit dat de twee bestuurders [X] en [gedaagde 2] (althans via hun persoonlijke holding) in een impasse zijn geraakt, waaruit ook deze handelingen en verwijten voortvloeien.

De voorzieningenrechter is onder meer gebleken dat zodra er inkomsten op de rekening van [K].nl binnenkomen deze door zowel [X] als [gedaagde 2] (wie het eerst komt, het eerst maalt) naar hun eigen (privé-)rekeningen worden doorgesluisd. Over en weer bestoken [X] en [gedaagde 2] elkaar met het verwijt dat zij de zakelijke rekening ‘plunderen’. [gedaagde 2] maakt de binnengekomen gelden over naar een eigen rekening omdat hij naar eigen zeggen recht heeft op inkomsten gelet op hetgeen bij proces-verbaal van 24 april 2014 is overeengekomen en [X] doet hetzelfde teneinde te voorkomen dat [gedaagde 2] de inkomsten toe-eigent. Dat [gedaagde 2] een zekere vergoeding toekomt gelet op genoemd proces-verbaal is in het geheel niet onaannemelijk (deze was immers niet tijdsgebonden), doch dit neemt het onrechtmatige karakter van het ‘dagelijks afromen’ niet weg nu zulks nu eenmaal niet is afgesproken. Ditzelfde geldt ten aanzien van het gedrag dat [X] laat zien. Beide ‘bestuurders’ vertonen onwenselijke en onverantwoorde gedragingen die ondanks hun ‘goedbedoelde’ motieven zeer schadelijk zijn voor de onderneming. De voorzieningenrechter benadrukt nogmaals dat als partijen een oplossing willen via een juridische procedure zij zich tot de Ondernemingskamer zullen moeten wenden (zoals ook in de voorgaande kort gedingprocedures is overwogen), in plaats van beurtelings met beboterde hoofden tegen elkaar verboden eisen van handelingen die zij ook zelf begaan.

De voorzieningenrechter is derhalve van oordeel dat er geen sprake is van enig ‘nieuw fenomeen’ waartegen een voorlopige maatregel dient te worden opgelegd. Er is nog steeds sprake van een chicanerende houding van twee bestuurders die het belang van de onderneming (geheel) niet in acht nemen.

Nu de vorderingen in conventie worden afgewezen, is de voorwaarde niet vervuld. De reconventie wordt dan ook geacht niet te zijn ingesteld en de voorzieningenrechter komt niet toe aan een beoordeling van de vordering in voorwaardelijke reconventie. Voor een proceskostenveroordeling is naar het oordeel van de voorzieningenrechter dan ook geen plaats.