Uitspraken

Overwegingen

1. De voorzieningenrechter gaat uit van de volgende feiten.

2. Bij het bestreden besluit heeft verweerder zich – kort gezegd – op het standpunt gesteld dat, hoewel de op de aanvraag betrekking hebbende huisvestingsverordening niet voorziet in de specifieke huisvestingsvraagstukken ten aanzien van het concept Brede School, en derde-belanghebbende niet voldoet aan alle in deze verordening gestelde voorwaarden, in dit geval toch aanleiding bestaat een lokaal van De Branding te vorderen.

3. Ingevolge artikel 8:81 van de Algemene wet bestuursrecht kan, als tegen een besluit bezwaar is gemaakt, de voorzieningenrechter van de rechtbank die bevoegd kan worden in de hoofdzaak, op verzoek een voorlopige voorziening treffen als onverwijlde spoed, gelet op de betrokken belangen, dat vereist. Het belang van verzoekster bij het treffen van een voorlopige voorziening dient in het kader van deze procedure te worden afgewogen tegen het belang van verweerder en derden. Het oordeel van de voorzieningenrechter heeft een voorlopig karakter en bindt de rechtbank in een eventuele bodemprocedure niet. Omdat het bestreden besluit verzoekster dwingt uiterlijk 18 september 2016 een lokaal effectief ter beschikking te hebben gesteld aan derde-belanghebbende, wat betekent dat dit lokaal voor 18 september 2016 leeggeruimd moet zijn, terwijl het wordt gebruikt door verzoekster, gaat de voorzieningenrechter ervan uit dat verzoekster spoedeisend belang heeft bij het treffen van een voorlopige voorziening.

4. Verzoekster heeft gevraagd om schorsing van het bestreden besluit tot zes weken na de definitieve geschilbeslechting dan wel drie maanden na het door verweerder nog te nemen besluit op bezwaar. Volgens verzoekster is het bestreden besluit onrechtmatig en moet het verzoek daarom worden toegewezen. De onrechtmatigheid van het besluit heeft volgens verzoekster meerdere redenen. Een daarvan is dat derde-belanghebbende het tiende lokaal, waar het hem volgens de aanvraag om ging, na het indienen van de aanvraag al in gebruik heeft gekregen van De Branding. Volgens verzoekster had verweerder de aanvraag moeten afwijzen omdat derde-belanghebbende, toen verweerder op de aanvraag besliste, al had wat hij wilde.

5. Volgens verweerder is dit standpunt van verzoekster om de volgende redenen niet juist. Hoewel het op zich genomen juist is dat derde-belanghebbende al voordat op de aanvraag werd beslist, had gekregen waar hij in de aanvraag om had verzocht, had hij op het moment dat op de aanvraag werd beslist recht op meer dan een tiende lokaal. Tijdens de zitting heeft verweerder toegelicht waarom hij dit vindt.

6. Naar het oordeel van de voorzieningenrechter had verweerder de aanvraag moeten afwijzen en heeft hij dat dus ten onrechte niet gedaan. Op het moment dat verweerder op de aanvraag besliste, had derde-belanghebbende immers al gekregen waar hij om had verzocht. Dat derde-belanghebbende recht zou hebben op meer dan tien lokalen, doet aan dit oordeel niet af. Nog afgezien van het feit dat verzoekster betwist dat derde-belanghebbende ten tijde van het bestreden besluit recht zou hebben op meer dan tien lokalen, kan de redenering van verweerder al om het volgende niet worden gevolgd. In beginsel dient op grondslag van de aanvraag te worden beslist. Er bestaat geen aanleiding in dit geval van dit uitgangspunt af te wijken. Gelet op het voorgaande komt de voorzieningenrechter niet toe aan wat verzoekster nog meer over de onrechtmatigheid van het bestreden besluit heeft aangevoerd.

7. Omdat de voorzieningenrechter van oordeel is dat het bestreden besluit onrechtmatig is, wijst zij het verzoek om een voorlopige voorziening toe, zij het niet volledig zoals het door verzoekster is gevraagd. De voorzieningenrechter kan alleen een voorziening treffen voor de duur van deze bezwaarprocedure, dus niet voor de duur van een eventuele procedure in (hoger) beroep. De voorzieningenrechter schorst het bestreden besluit tot zes weken nadat verweerder het besluit op bezwaar bekend heeft gemaakt. Dat is de tijd die verzoekster na het besluit op bezwaar heeft om (desgewenst) beroep in te stellen. Voor een schorsing voor de duur van drie maanden na het besluit op bezwaar bestaat geen aanleiding.

8. Omdat de voorzieningenrechter het verzoek toewijst, bepaalt de voorzieningenrechter dat verweerder aan verzoekster het door haar betaalde griffierecht vergoedt.

9. De voorzieningenrechter veroordeelt verweerder in de door verzoekster gemaakte proceskosten. Deze kosten stelt de voorzieningenrechter op grond van het Besluit proceskosten bestuursrecht voor de door een derde beroepsmatig verleende rechtsbijstand vast op € 992,- (1 punt voor het indienen van het verzoekschrift, 1 punt voor het verschijnen ter zitting, met een waarde per punt van € 496,- en een wegingsfactor 1).

Rechtsmiddel

Tegen deze uitspraak staat geen rechtsmiddel open.