Uitspraken

Aansprakelijkheid op grond van artikel 7:658 BW?

Voor het aannemen van opzet van [werknemer] heeft [werkgever] onvoldoende gesteld. Niet gesteld is immers dat de wil van [werknemer] was gericht op het veroorzaken van enige schade. Van bewuste roekeloosheid aan de zijde van [werknemer] is naar het oordeel van de kantonrechter evenmin gebleken. Daarvan is pas sprake, indien de werknemer zich tijdens het verrichten van zijn onmiddellijk aan het ongeval voorafgaande gedraging van het roekeloos karakter van die gedraging daadwerkelijk bewust is geweest2.

[werkgever] heeft onvoldoende feiten of omstandigheden gesteld, waaruit blijkt dat [werknemer] zich daadwerkelijk bewust is geweest van het roekeloze karakter van het klimmen over het hek. De enkele omstandigheden, dat het ging om een hoog hek met scherpe stalen punten en dat [R.] [werknemer] nog heeft gewaarschuwd dat hij moest oppassen voor zijn broek bij het klimmen over de poort, zijn daartoe onvoldoende. Daaruit volgt immers nog niet dat [werknemer], toen hij over het hek klom, zich van het roekeloze karakter van zijn handelen daadwerkelijk bewust was. Aan bewijslevering, door [werkgever] overigens slechts in heel algemene zin aangeboden, komt de kantonrechter daarom niet toe.

Vervolgens dient te worden beoordeeld of [werkgever] heeft voldaan aan haar in artikel 7:658, eerste lid BW omschreven zorgplicht. Ingevolge het tweede lid van dat artikel ligt het op de weg van de werkgever om te stellen en zo nodig te bewijzen dat hij zijn verplichtingen als bedoeld in lid 1 van dat artikel is nagekomen.

Bij de beantwoording van de vraag of de werkgever op de voet van artikel 7:658 BW aansprakelijk is, geldt - als gezegd - als uitgangspunt dat dit artikel niet beoogt een absolute waarborg te scheppen voor de bescherming tegen gevaar. De werkgever dient die maatregelen te nemen die redelijkerwijs nodig zijn om te voorkomen dat de werknemer in de uitoefening van zijn werkzaamheden schade lijdt. Wat van de werkgever mag worden verwacht, hangt af van de omstandigheden van het geval. In dat kader is onder meer van belang met welke mate van waarschijnlijkheid de niet-inachtneming van de vereiste oplettendheid en voorzichtigheid kan worden verwacht, de hoegrootheid van de kans dat daaruit ongevallen (kunnen) ontstaan, de ernst die de gevolgen daarvan kunnen hebben en de mate van bezwaarlijkheid van de te nemen veiligheidsmaatregelen.3

Uit de schriftelijke verklaringen van [werknemer] en [R.] (prod. 3 bij verzoekschrift) blijkt, dat het regelmatig is voorgekomen dat de poort ook 's avonds bij het verlaten van het bedrijfsterrein open was en/of dat een werknemer vergeet eerst naar de sleutelhouder te gaan alvorens zich naar de poort te begeven. Indien men dan toch voor een gesloten poort komt moet de werknemer terug gaan naar de bedrijfshal en aldaar op zoek gaan naar de sleutelhouder die vervolgens met de betreffende werknemer moet meelopen naar het hek om de poort te openen. Hiermee kan in totaal ongeveer 10 minuten gemoeid zijn.

[werknemer] heeft deze stellingen herhaald bij gelegenheid van de mondelinge behandeling en een en ander is door [werkgever] niet voldoende gemotiveerd weersproken.

Voorts staat vast, dat ten tijde van het voorval op het bedrijfsterrein en in de directe nabijheid van de poort een vaste prullenbak op een metalen paal met een totale hoogte van ca. 75 cm. was geplaatst.

Tot slot is door [werkgever] niet weersproken dat zich reeds een eerder incident had voorgedaan waarbij [R.] over de poort was geklommen.

Gelet op deze feiten en omstandigheden diende [werkgever] er redelijkerwijs rekening mee te houden dat een werknemer, indien hij na het verrichten van overwerk voor een gesloten poort komt te staan, niet de moeite neemt alsnog de sleutelhouder te waarschuwen, gezien het tijdsbeslag dat daarmee gemoeid kan zijn en het ervaringsfeit dat een werknemer na het verrichten van overwerk in het algemeen zo snel mogelijk huiswaarts zal willen gaan. De door [werkgever] gestelde doch door [werknemer] betwiste omstandigheid, dat alle werknemers inclusief [werknemer] geïnstrueerd waren over, althans bekend waren met het geldende sleutelbeleid, doet daaraan onvoldoende af, evenmin als de waarschuwing die na het eerdere incident aan [R.] was gegeven.

Gelet op de plaats waar [werkgever] ten tijde van het voorval de onderhavige prullenbak op haar bedrijfsterrein had gesitueerd (in de directe nabijheid van de poort) diende zij, in aanmerking genomen het eerder genoemde tijdsbeslag en ervaringsfeit, redelijkerwijs rekening te houden met de mogelijkheid dat een werknemer die voor een gesloten poort zou komen te staan, zich door de constructie van het hek niet zou laten weerhouden om daar, met gebruikmaking van de onderhavige prullenbak, overheen te klimmen. Naar tussen partijen vaststaat is het zonder gebruikmaking van de prullenbak niet mogelijk over het hek/de poort te klimmen.

Een en ander leidt tot de slotsom dat [werkgever] ten tijde van het ongeval haar bedrijfsterrein niet zodanig had ingericht als redelijkerwijs nodig was om te voorkomen dat een werknemer bij het verlaten van het terrein schade lijdt. [werkgever] is daarom aansprakelijk voor de gevolgen van het [werknemer] overkomen ongeval.

Kosten procedure

5. De beslissing

De kantonrechter:

verklaart voor recht, dat [werkgever] aansprakelijk is voor de materiële en immateriële schade van [werknemer] ten gevolge van het toerekenbaar tekortschieten van [werkgever];

begroot de kosten als bedoeld in art. 1019aa Rv. op een bedrag van € 2.422,89 en veroordeelt [werkgever] tot betaling van die kosten aan [werknemer].

Deze beschikking is gegeven door mr. G.J. Roeterdink, kantonrechter te Eindhoven, en uitgesproken ter openbare terechtzitting van 31 oktober 2014, in tegenwoordigheid van de griffier.