Uitspraken

Eiseressen vorderen niet alleen betaling van loon van hun (opvolgend) werkgever Hairz, maar ook van [gedaagde 1].

Eiseressen zijn kennelijk in de veronderstelling dat ook [gedaagde 1] kan worden aangesproken tot betaling van loon omdat, zó stellen zij, de kapsalon in [woonplaats] tot

31 december 2013 eigendom was van [gedaagde 1] en [gedaagde 1] als oude werkgever op grond van de wet hoofdelijk aansprakelijk is. Hiertegenover hebben gedaagden aangevoerd dat de onderneming niet op 31 december 2013 maar reeds op 31 december 2012 is overgegaan van [gedaagde 1] op Hairz, waarbij verwezen is naar het uittreksel van de Kamer van Koophandel (prod. 21 bij dagvaarding). De kantonrechter stelt vast dat in dit uittreksel vermeld staat dat op 30 januari 2013 geregistreerd is dat de betreffende onderneming met ingang van 31 december 2012 is overgedragen aan Hairz, zodat vooralsnog er vanuit gegaan moet worden dat het tijdstip van overgang van de onderneming

31 december 2012 is geweest.

In artikel 7:663 BW is bepaald dat de oude werkgever nog gedurende een jaar na de overgang naast de verkrijger hoofdelijk verbonden is voor de nakoming van de verplichtingen uit de arbeidsovereenkomst, die zijn ontstaan vóór dat tijdstip. De aansprakelijkheid van de oude werkgever is aldus beperkt tot die verplichtingen die zijn ontstaan vóór het tijdstip van de overgang. Eiseressen vorderen betaling van het loon vanaf maart 2014. Dit betreft dus betalingsverplichtingen ontstaan ná het tijdstip van de overgang, zodat [gedaagde 1] als oude werkgever niet aangesproken kan worden op loonbetalingen vanaf maart 2014.

Ter zake de vorderingen van [eiseres 1] en [eiseres 6] die zien op achterstallig loon, heeft het volgende te gelden. Aangezien het achterstallig loon van[eiseres 6] betrekking heeft op de periode van juni 2013 tot maart 2014, derhalve ná het tijdstip van overgang, kan [naam] niet worden aangesproken op betaling van dit loon. Het achterstallig loon van [eiseres 1] heeft, volgens productie 37 bij dagvaarding, betrekking op de periode van februari 2012 tot maart 2014. Weliswaar betreft dit voor een deel betalingsverplichtingen ontstaan vóór de datum van overgang, maar de termijn van één jaar genoemd in artikel 7:663 BW is ruimschoots verstreken, zodat [gedaagde 1] niet meer kan worden aangesproken tot betaling van dat deel van het achterstallige loon.

De conclusie van het voorgaande is dat een grond voor aansprakelijkheid van de loonbetalingen ontbreekt. Reeds hierom dienen de vorderingen van eiseressen jegens [gedaagde 1] te worden afgewezen.

Ten aanzien van de vorderingen van eiseressen jegens Hairz oordeelt de kantonrechter als volgt.

Eiseressen maken ten eerste aanspraak op doorbetaling van loon vanaf maart 2014. Zij stellen zich op het standpunt dat zij weliswaar geen werkzaamheden meer hebben verricht na die datum, maar dat de oorzaak van het niet kunnen verrichten van de werkzaamheden in de risicosfeer van de werkgever ligt. Zo hebben eiseressen aangevoerd dat ná de brand een alternatief voor handen was, namelijk dat de werkzaamheden konden worden voortgezet vanuit een noodunit. De werkzaamheden konden hier echter op een gegeven moment niet meer worden voortgezet door een omstandigheid die voor risico van de werkgever komt, aldus eiseressen. Wat hier verder ook van zij, Hairz heeft, nadat pogingen om de werkzaamheden in [woonplaats] voort te zetten niet zijn geslaagd, uiteindelijk besloten om de exploitatie van de kapsalon voort te zetten in [woonplaats] en heeft eiseressen opgedragen om op deze locatie werkzaamheden te verrichten. Hetgeen ter beantwoording voorligt is aldus de vraag of Hairz deze wijziging van de standplaats heeft mogen doorvoeren en of eiseressen op goede gronden geweigerd hebben om werkzaamheden te verrichten op de nieuwe locatie te [woonplaats].

Ter beoordeling van de vraag of een werknemer positief moet reageren op een voorstel tot (eenzijdige) wijziging in de arbeidsvoorwaarden, zoals de onderhavige standplaatswijziging, dient volgens vaste jurisprudentie in de eerste plaats te worden onderzocht of de werkgever in de gewijzigde omstandigheden aanleiding heeft kunnen vinden tot het doen van een voorstel tot wijziging.

Als daarvan sprake is, dient vervolgens te worden onderzocht of aanvaarding van het voorstel van het door de werkgever gedane redelijke voorstel in redelijkheid van de werknemer gevergd kan worden. Als ook dat het geval is, komt de werknemer het niet toe het voorstel tot wijziging te weigeren.

Hairz heeft nog aangevoerd dat voor wat betreft eiseressen [eiseres 1], [eiseres 4], [eiseres 6] en [eiseres 3] te gelden heeft dat hun instemming met de wijziging van de standplaats expliciet contractueel is overeengekomen.

Echter, een werkgever kan slechts een beroep doen op een schriftelijk beding dat hem de bevoegdheid geeft een in de arbeidsovereenkomst voorkomende arbeidsvoorwaarde te wijzigen, indien hij bij de wijziging een zodanig zwaarwichtig belang heeft dat het belang van de werknemer dat door de wijziging zou worden geschaad, daarvoor naar maatstaven van redelijkheid en billijkheid moet wijken. Hairz heeft onvoldoende aannemelijk gemaakt dat hiervan sprake is. Hierbij is hetgeen onder 4.8. is overwogen met betrekking tot de reisafstand naar [woonplaats], in aanmerking genomen.

Door [naam] is ter zitting aangevoerd dat Hairz het loon betaald heeft over de gewerkte dagen in de eerste week van maart 2014. Ter onderbouwing van zijn stelling is verwezen naar de loonstroken over de maand maart 2014 (prod. 2 van de door gedaagden in het geding gebrachte producties). Eiseressen hebben erkend dat loonbetalingen zijn verricht ter zake de gewerkte dagen van maart 2014, zodat hiervan in rechte wordt uitgegaan.

De vorderingen tot betaling van het loon zullen daarom worden toegewezen vanaf de maand maart 2014 totdat de arbeidsovereenkomsten rechtsgeldig zijn beëindigd, met dien verstande dat hierop in mindering strekt de betalingen die reeds verricht zijn ter zake de maand maart 2014, zoals volgt uit de overgelegde loonstroken.

Voorts stelt de kantonrechter op basis van de overgelegde arbeidsovereenkomsten en het door eiseressen overgelegde overzicht met gegevens (prod. 40) vast dat ten aanzien van

[eiseres 1], [eiseres 4], [eiseres 6] en [eiseres 3], sprake is van een arbeidsovereenkomst voor bepaalde tijd die van rechtswege eindigt op respectievelijk,

1 mei 2014, 30 april 2014, 1 juni 2014 en 30 november 2014. De vorderingen tot betaling van het loon van deze eiseressen zal daarom worden toegewezen tot het eind van hun dienstverband, zoals vermeld in genoemde producties.

Ter zake de vorderingen tot betaling van achterstallig loon van [eiseres 1] en [eiseres 6], oordeelt de kantonrechter als volgt.

Hairz heeft het standpunt dat [eiseres 1] en [eiseres 6] op grond van de cao onderbetaald zouden zijn, gemotiveerd betwist. Zo heeft Hairz aangevoerd dat de vordering van [eiseres 1] ziet op de periode van februari 2012 tot en met november 2013 en dat over die periode [eiseres 1] 16, 17 en 18 jaar oud was. Hairz stelt dat [eiseres 1] pas met ingang van december 2013 de functie van ‘salon assistent’ is gaan vervullen en daarvoor de functie van ‘junior stylist A’ vervulde, waarbij zij verwezen heeft naar de loonstroken. De berekening in productie 37 bij dagvaarding, die uitgaat van het salaris van ‘salon assistent’, is volgens Hairz dan ook onjuist. Gelet op de salarissen behorend bij de functie van ‘junior stylist a’ en de verschillende leeftijdscategorieën in de loonlijsten van de betreffende cao (die door eiseressen in het geding zijn gebracht) en de parttime aanstelling van [eiseres 1] van 33,5 uur in aanmerking nemende, is geen sprake geweest van onderbetaling maar heeft [eiseres 1] juist teveel aan salaris ontvangen.

Ook ten aanzien van [eiseres 6] stelt Hairz zich op het standpunt dat zij de functie van ‘junior stylist a’ vervult. Gelet op het salaris behorend bij deze functie, de betreffende leeftijdscategorie en de parttime aanstelling van 25,5 uur is volgens Hairz ook hier geen sprake van onderbetaling.

Gegeven de gemotiveerde betwisting staat vooralsnog niet vast dat [eiseres 1] en [eiseres 6] gedurende een bepaalde periode op grond van de betreffende cao te weinig betaald hebben gekregen. Ter zitting zijn eiseressen ook niet althans onvoldoende ingegaan op het gemotiveerde verweer. Naar het oordeel van de kantonrechter hebben eiseressen dan ook niet aannemelijk gemaakt dat hun berekening van het achterstallig loon juist is.

Gelet hierop en nu een kort geding procedure zich niet leent voor een uitgebreid onderzoek naar de houdbaarheid van de stellingen van eiseressen, op wie de bewijslast van deze stellingen rust, zullen de vorderingen tot betaling van achterstallig loon worden afgewezen.

Ten aanzien van de gevorderde afgifte van loonspecificaties op straffe van een dwangsom oordeelt de kantonrechter als volgt.

Tussen partijen is niet (meer) in geschil dat Hairz de lonen betaald heeft over de gewerkte dagen in maart 2014 en dat zij ter zake loonspecificaties heeft verstrekt (prod. 2 van de door gedaagden in het geding gebrachte producties). Ter zitting heeft Hairz in aansluiting hierop aangevoerd dat zij, indien een verplichting tot betaling van loon aanwezig wordt geacht voor de periode hierna, zal zorgdragen voor de daarbij behorende loonspecificaties. Dit in aanmerking nemende ziet de kantonrechter geen aanleiding om Hairz te veroordelen tot afgifte van loonspecificaties op straffe van een dwangsom. Deze vordering zal daarom worden afgewezen.

Proceskosten

Hairz zal als de grotendeels in het ongelijk gestelde partij worden veroordeeld in de proceskosten aan de zijde van eiseressen gevallen. Deze kosten worden begroot op:

explootkosten € 93,80

griffierecht € 77,00

salaris gemachtigde € 400,00

---------- +

totaal € 570,80

De gevorderde veroordeling in de nakosten is in het kader van deze procedure slechts toewijsbaar voor zover deze kosten op dit moment reeds kunnen worden begroot. De nakosten zullen dan ook worden toegewezen op de wijze zoals in de beslissing vermeld.