Uitspraken

Bij brief d.d. 10 augustus 2015 heeft mr. Entzinger Transship meegedeeld, dat [verweerster] opnieuw over zal gaan tot verrekening van niet ontvangen salaris met de verzuimuitkering. Voorts heeft hij Transship meegedeeld dat het resterende bedrag van

€ 1.026,13 zal worden ingehouden en verrekend als wettelijke verhoging. Transship is verzocht en voor zover nodig gesommeerd om daarnaast nog € 13.468,03 aan [verweerster] te voldoen ter zake van wettelijke verhoging ex art. 7:625 BW. Bij de brief is tevens een concept kortgedingdagvaarding gevoegd.

Op 13 augustus 2015 heeft Transship [verweerster] meegedeeld wegens bedrijfseconomische omstandigheden tot beëindiging van haar dienstverband over te gaan. Dit is in een brief d.d. 19 augustus 2015 schriftelijk bevestigd. In die brief staat dat de functie van [verweerster] vanwege de marktomstandigheden waarin Transship de laatste jaren verkeert met ingang van 1 september 2015 zal komen te vervallen en dat haar werkzaamheden - die aldus Tranship in de afgelopen jaren zowel qua omvang als qua complexiteit substantieel afgenomen zijn - zullen worden verdeeld over [directeur verzoekster] en de heer [medewerker] en dus ook deels vanuit het kantoor van Intersee in Duitsland zullen worden verricht. Transship schrijft verder:

"Omdat wij volgens de wet verplicht zijn om jou gedurende jouw arbeidsongeschiktheid te re-integreren, maar daartoe binnen de onderneming van Transship Management B.V. geen reële of concrete mogelijkheden meer hebben/zien, zullen wij de door ons ingeschakelde arbodienst Marbo/Keerpunt vragen om re-integratie in het tweede spoor op te starten, temeer nu jij via jouw advocaat hebt aangegeven op dit moment niet open te staan voor een minnelijke regeling (…).

Omdat wij, mede gezien de wezenlijk afgenomen omvang en complexiteit van de tot jouw functie behorende werkzaamheden, verbaasd zij over het oordeel van de bedrijfsarts daar waar in de probleemanalyse gesproken wordt over beperkingen in tijds- en tempodruk, hebben wij UWV inmiddels om een deskundigenoordeel gevraagd. (…)

Tot slot hebben wij kennis genomen van jouw vorderingen voor wat betreft de wettelijke verhogingen naar aanleiding van de structureel te late betalingen van jouw salaris sinds 2013. Ook deze vorderingen hebben ons zeer verbaasd. (je wist dat de te late salarisbetaling voortkwamen uit de voortdurend precaire financiële situatie waarin Transship als een aantal jaren verkeert). De door jou gepretendeerde vorderingen zetten de arbeidsrelatie daarnaast onnodig onder druk. (…)

Los daarvan kunnen wij weinig waardering opbrengen voor de eenzijdige verrekening van de op ons verzoek wegens opheffen van de bankrekening van Transship op jouw bankrekening uitgekeerde verzekeringspenningen van de Amersfoortse met de beweerdelijk verschuldigde wettelijke verhoging. Voor wat betreft de salarisbetaling over de maand augustus zullen wij de (netto) hoogte van het te betalen salaris verrekenen met het nog door jou aan Transship verschuldigde bedrag van EUR 1.026,13. (…) Daarnaast wijzen we er voor de goede orde op dat er binnen Transship Management B.V. op dit moment volstrekt onvoldoende middelen zijn om de door jou gepretendeerde vordering van EUR 13.468,03 te voldoen. Het voeren van een kort geding of andere procedure ter verkrijging van betaling zal dus ook vanuit dat oogpunt volstrekt zinloos blijken. We vertrouwen erop dat je dan ook zal afzien van het nemen van gerechtelijke stappen op dit vlak."

In een deskundigenoordeel d.d. 17 september 2015 heeft het UWV opgetekend dat duidelijk is dat er sprake is van arbeidsgerelateerde problematiek en dat de grens tussen normale spanningsklachten ten gevolge van de problematiek die niet als ziekte bestempeld moet worden, en meer uitgesproken stressgerelateerde problematiek waarbij wel ziekte gesteld moet worden, niet altijd helder is. De verzekeringsarts schrijft dat hij in dit geval tot de conclusie komt dat er naast de arbeidsgerelateerde problematiek ook gesteld kan worden dat er sprake is van ziekte. Hij licht toe:

"Spanningsklachten namen dermate toe dat dit escaleerde in controleverlies, zij meldde zich ziek en bezocht te huisarts."

De verzekeringsarts concludeert dat [verweerster] per 15 juli 2015 niet (volledig) geschikt is voor eigen werk en verwacht dat de functionele mogelijkheden bij adequate behandeling en ondersteuning op korte termijn (binnen 3 maanden) wezenlijk zullen toenemen.

Transship verzoekt primair de arbeidsovereenkomst met [verweerster] te ontbinden primair op de grond genoemd in artikel 7:669 lid 3, onderdeel h BW en subsidiair op de grond genoemd in artikel 7:669 lid 3, onderdeel g BW.

Zowel primair als subsidiair verzoekt Transship [verweerster] een transitievergoeding toe te kennen van € 18.079,20 bruto. Ter zitting heeft Transship dit verzoek ten aanzien van de transitievergoeding gewijzigd in die zin, dat deze slechts € 12.420,00 bedraagt.

Aan dit verzoek legt Transship primair ten grondslag dat sprake is - kort gezegd - van omstandigheden die zodanig zijn dat van Transship redelijkerwijs niet gevergd kan worden de arbeidsovereenkomst te laten voortduren. Ter onderbouwing daarvan heeft Transship het volgende naar voren gebracht.

[verweerster] is als assistente/secretaresse in dienst van Transship. Vanwege de aanhoudende economische crisis is de financiële situatie van Transship structureel en aanzienlijk verslechterd. Transship en Transship C.V. schrijven “rode cijfers”. De werkzaamheden zijn in omvang beduidend afgenomen doordat het aantal schepen ter zake waarvan Transship managementactiviteiten verricht van 10 naar 2 is teruggebracht. Als gevolg daarvan heeft Transship zich genoodzaakt gezien de functie van [verweerster] met ingang van 1 september 2015 te laten vervallen. De arbeidsovereenkomst kan niet rechtsgeldig worden wegens bedrijfseconomische redenen (de a-grond), nu er sprake is van een opzegverbod in de zin van art. 7:670 BW en het UWV derhalve geen toestemming zal verlenen. Transship merkt hierbij op dat [verweerster] een unieke functie bekleedt binnen Transship, zodat aan afspiegelen niet wordt toegekomen. Het feit dat de functie van [verweerster] al geruime tijd is komen te vervallen in combinatie met de huidige precaire financiële situatie van Transship, maakt dat in redelijkheid niet van haar gevergd kan worden de arbeidsovereenkomst met [verweerster] voort te zetten. Nu de ontslagprocedure bij het UWV in verband met het geldende opzegverbod is geblokkeerd, meent Transship dat de arbeidsovereenkomst op grond van de zogenoemde h-grond (art. 7:669 lid 3 sub h BW) ontbonden moet kunnen worden. Transship verwijst in dit verband naar een beschikking van de kantonrechter Den Haag d.d. 14 januari 2016

( ECLI:NL:RBDH:2015:260).

Subsidiair stelt Transship zich op het standpunt dat dat er sprake is van een ernstig en duurzaam verstoorde arbeidsverhouding, zodanig dat in redelijkheid niet van haar gevergd kan worden de arbeidsovereenkomst met [verweerster] voort te zetten.

Hoewel het [verweerster] vrij staat om in rechte aanspraak te maken op de wettelijke verhoging, heeft zij daarmee bewust het risico aanvaard dat de arbeidsrelatie met Transship onder druk zou komen te staan. Zij was op de hoogte van de structureel precaire financiële situatie van Transship en wist dus dat er sprake was van betalingsonmacht.

De arbeidsverhouding is verder verstoord geraakt, doordat [verweerster] zonder nadere aankondiging (“rauwelijks”) een gerechtelijke procedure jegens Transship is begonnen. Transship mocht erop vertrouwen, dat de vordering ter zake wettelijke verhoging voorlopig van de baan zou zijn, nu die in een laatste e-mail d.d. 15 september 2015 niet meer werd gevorderd.

Transship stelt in de derde plaats, dat de weinig coöperatieve houding van [verweerster] debet is aan de verstoring van de arbeidsverhouding. Zij weigert mee te werken aan een beëindiging van haar dienstverband met wederzijds goedvinden. Het feit dat [verweerster] arbeidsongeschikt is vanwege arbeidsgerelateerde problemen is tevens een sterke aanwijzing dat sprake is van een duurzaam en ernstig verstoorde arbeidsverhouding.

Gelet op het feit dat mediation niet heeft geleid dat een verbetering van de verstandhouding dan wel tot een oplossing van de werkgerelateerde problemen, heeft Transship geen vertrouwen meer in een vruchtbare voortzetting van de samenwerking. Transship stelt, dat de verstoring van de arbeidsverhouding niet aan haar te wijten is.

Transship stelt zich verder op het standpunt, dat er geen mogelijkheden zijn voor herplaatsing.

Het verweer

[verweerster] verweert zich tegen het verzoek en stelt dat de verzochte ontbinding moet worden afgewezen. Zij voert daartoe – samengevat – het volgende aan.

[verweerster] betwist, dat zij bij Transship in dienst is als assistente/secretaresse. Zij is nu werkzaam in de functie van operations controller/assistent fleetmanager.

De door Transship genoemde reden valt niet onder de h-grond. Indien Transship meent, dat een arbeidsovereenkomst moet eindigen op grond van bedrijfseconomische redenen dient zij het UWV een vergunning te vragen ex art. 7:761a BW jo. art. 7:669 lid 3 sub a BW, welke weg echter is afgesloten tijdens arbeidsongeschiktheid. Door de wetgever is expliciet voor deze systematiek gekozen. Ook is niet voldaan aan het criterium dat ‘in redelijkheid niet kan worden gevergd de arbeidsovereenkomst te laten voortduren’. Transship zou serieus aan de slag moeten gaan met haar re-integratieverplichtingen om het herstel van [verweerster] te bevorderen, maar zij heeft daartoe (behalve het mediationtraject) nog niets ondernomen.

[verweerster] bestrijdt tenslotte de bedrijfseconomische noodzaak om haar dienstverband te beëindigen.

[verweerster] betwist voorts dat er sprake is van een ernstig en duurzaam verstoorde arbeidsverhouding. Het stond [verweerster] vrij om in rechte aanspraak te maken op de wettelijke verhoging. Transship is daar zelf debet aan, nu zij telkens zonder [verweerster] te informeren haar salaris te laat betaalde en nog steeds betaalt. [verweerster] komt daardoor zelf in de problemen. Zij heeft een advocaat in de arm moeten nemen om te zorgen dat pensioenpremies worden afgedragen en af te dwingen dat salaris op tijd wordt betaald. Dat het salaris over mei 2015 weer te laat werd voldaan en het vakantiegeld er niet bij zat, was voor [verweerster] de bekende druppel.

[verweerster] bestrijdt dat er rauwelijks een procedure jegens [verweerster] is gestart. Daarover is van tevoren met Transship gecorrespondeerd.

[verweerster] betwist ook dat het weigeren om gedurende arbeidsongeschiktheid mee te werken aan beëindiging van het dienstverband met wederzijds goedvinden een reden is voor een verstoorde relatie. Mocht er al sprake zijn van een verstoorde relatie, dan betekent dit nog niet dat van de werkgever in redelijkheid niet kan worden gevergd de arbeidsovereenkomst te laten voortduren. Een eventueel verstoorde arbeidsrelatie komt volledig op het conto van Transship, nu zij in plaats van te starten met een deugdelijke re-integratie van [verweerster] slechts en constant heeft ingezet op een beëindiging van het dienstverband.

Voor zover de arbeidsovereenkomst wordt ontbonden, verzoekt [verweerster] (subsidiair) bij wijze van tegenverzoek om toekenning van een transitievergoeding van

€ 18.079,20 bruto en een billijke vergoeding van € 104.976,00, te vermeerderen met de wettelijke rente vanaf de dag van opeisbaarheid. Daarnaast vordert [verweerster] (primair en subsidiair):

I a. Transship te veroordelen tot betaling van de achterstallige pensioenpremies

aan Interpolis ten behoeve van [verweerster] binnen veertien dagen na de datum van de te wijzen beschikking, althans vanaf de dag van betekening van de beschikking;

b. Transship te veroordelen om binnen veertien dagen na de datum van de

beschikking, althans vanaf de dag van betekening van de beschikking aan De

Graaf een door Interpolis verstrekte schriftelijke en ondertekende verklaring te verstrekken waaruit blijkt dat Transship heeft voldaan aan haar plicht onder punt l.a., een en ander op straffe van verbeurte van een dwangsom van € 500,-- per dag voor iedere dag dat Transship hiermee in gebreke blijft, tot een maximum van € 100.000,--.

II. Transship te veroordelen aan [verweerster] te betalen de nakosten ten bedrage van

€ 131,-- zonder betekening van het in deze zaak af te geven beschikking, te vermeerderen met € 68,-- in geval van betekening;

III. Transship te veroordelen in de kosten van dit geding, een bedrag aan salaris voor de

advocaat van [verweerster] daaronder begrepen, te vermeerderen met de wettelijke rente vanaf veertien dagen na betekening van de in deze zaak te wijzen beschikking tot aan de dag der algehele voldoening.