Uitspraken

Bij de beoordeling van dit dispuut heeft onder meer als uitgangspunt te gelden dat een arbeidsovereenkomst voor bepaalde tijd van rechtswege eindigt na ommekomst van de overeengekomen periode. Uit die beëindiging vloeien in beginsel geen rechten en verplichtingen voort met betrekking tot de eventuele arbeidsrechtelijke toekomst van partijen.

Het is aan partijen om die toekomst in gezamenlijk overleg vorm te geven met als mogelijk resultaat dat zij een nieuwe arbeidsovereenkomst sluiten. Deze nieuwe arbeidsovereenkomst staat op zich zelf en behoeft geen kopie te zijn van de inmiddels geëindigde arbeidsovereenkomst. Het staat partijen vrij daar op hun wijze invulling aan te geven. Het staat partijen evenzeer vrij om niet meer met elkaar in zee te gaan. De redenen voor de laatste variant zijn rechtens irrelevant, tenzij deze het predicaat onrechtmatig verdienen, bijvoorbeeld omdat de werkgever daarbij handelt in strijd met, bijvoorbeeld, discriminatieverboden.

Laatst geschetste situatie doet zich onder meer voor als de werkgever na ommekomst van een arbeidsovereenkomst van bepaalde tijd afziet van zijn voornemen om te verlengen omdat de werknemer zwanger is. In deze zaak heeft [eiseres] zich beroepen op een dergelijke situatie.

De kantonrechter zal [eiseres] niet volgen in haar redenering en de daaraan verbonden vorderingen. Naar het oordeel van de kantonrechter is de door [eiseres] aan haar vorderingen ten grondslag gelegde reden namelijk achterhaald door de feiten. Zo [gedaagde] aanvankelijk al geweigerd zou hebben om tot verlenging van de arbeidsovereenkomst over te gaan vanwege de zwangerschap van [eiseres] – hoewel daartoe sterke aanwijzingen aanwezig zijn, is dat rechtens niet vast komen te staan – dan is zij, [gedaagde], tijdig op haar schreden teruggekeerd door [eiseres] ondanks haar zwangerschap alsnog een baan voor bepaalde tijd in de administratieve sfeer aan te bieden, zij het eerst een maand na beëindiging van de eerste overeenkomst en op een andere locatie. [eiseres] heeft niet van dat aanbod gebruik wensen te maken.

Bedoelde koerswijziging van [gedaagde] zou slechts dan geen effect hebben kunnen sorteren als zij [eiseres] willens en wetens een dermate onredelijk, niet passend voorstel zou hebben gedaan dat zij dat met aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid wel zou moeten weigeren. Daarvan is evenwel geen sprake, aangezien [gedaagde] [eiseres] een baan heeft aangeboden onder nagenoeg dezelfde condities als de eerste overeenkomst, zij het niet in [vestiging 1], maar in [plaatsnaam]. De omstandigheid dat [eiseres] meer reistijd kwijt zou zijn dan voorheen – hetgeen maar zeer de vraag is – en dat zij minder voldoening zou putten uit de aangeboden nieuwe betrekking, doen aan de redelijkheid van het aanbod van [gedaagde] niet af, te meer nu [gedaagde] passende arbeid heeft aangeboden.

Ook de omstandigheid dat [gedaagde] pas een tweede arbeidsovereenkomst heeft aangeboden ingaande een maand na expiratie van de eerste kan [eiseres] naar het oordeel van de kantonrechter niet baten, aangezien zij, wanneer wordt uitgegaan van discriminatoir niet verlengen, in dat geval geen schade heeft geleden. Weliswaar zou die arbeidsovereenkomst voor een jaar een maand later zijn ingegaan, maar daar staat tegenover dat deze ook een maand langer zou hebben doorgelopen.

Op grond van hetgeen hiervoor is overwogen zullen de vorderingen van [eiseres] worden afgewezen.

Als in het ongelijk gestelde partij wordt [eiseres] in de kosten van de procedure veroordeeld.