Uitspraken

De Combinatie stelt daartoe (onder meer) dat de door haar opgegeven referentie aan alle eisen van kerncompetentie K1 voldoet. Zij voert daartoe het volgende aan. Kerncompetentie K1 omvat de elementen ‘complexe opdracht voor beleidsadvies, inclusief onderzoek op strategisch politie-bestuurlijk niveau voor een overheid(sorgaan)’.

De Provincie heeft in de selectieleidraad het begrip ‘beleidsadvies’ niet nader ingevuld, maar in paragraaf 1.4, onder ‘Reikwijdte en inhoud van de opdracht en werkwijze’ aangegeven wat zij onder beleidsadvies verstaat. Een van de daar genoemde thema’s is Kennis en beleidsevaluatie. Het uitvoeren van een beleidsevaluatie valt daarom volgens de Combinatie binnen de reikwijdte van de opdracht. Uit het onder de feiten aangehaalde antwoord van de Provincie in de tweede nota van inlichtingen blijkt, aldus de Combinatie, ook dat een beleidsevaluatie een vorm van beleidsadvies is. Voor zover vereist zou zijn dat in het kader van de beleidsevaluatie ook concrete aanbevelingen zijn gedaan, stelt de Combinatie dat ook daaraan is voldaan. AT Osborne heeft de referentie-opdrachtgever geadviseerd over de vraag in hoeverre het rijksbeleid omtrent het verkleinen van geluidshinder moet worden voortgezet. Die adviezen zijn neergelegd in conceptrapportages. Deze concept-rapportages zijn geen openbare stukken. Daarom heeft de Combinatie ze niet als productie ingediend. De referentieopdrachtgever heeft bij e-mail van 8 juni 2016 bevestigd dat AT Osborne in het kader van de referentieopdracht adviezen heeft gegeven en aanbevelingen heeft gedaan ten aanzien van het gevoerde en te voeren beleid.

De Provincie stelt zich op het standpunt dat zij de aanmelding van de Combinatie terecht terzijde heeft gelegd, omdat de Combinatie niet heeft aangetoond dat zij voldoet aan kerncompetentie K1. De Provincie betwist daartoe om te beginnen dat uit de leidraad volgt dat een beleidsevaluatie als beleidsadvies kan worden aangemerkt. In de leidraad is slechts aangegeven dat de opdracht ook beleidsevaluatie kan omvatten.

Verder stelt de Provincie dat uit het door de Combinatie ingevulde standaardformulier C van de Combinatie niet volgt dat bij de opgegeven referentie-opdracht kennis en ervaring is opgedaan met een complex beleidsadvies, inclusief onderzoek op strategisch niveau, zoals vereist. Uit de naderhand bij de Combinatie opgevraagde stukken blijkt dat evenmin. De eindrapportage is een overzicht van feitelijke bevindingen, waarin het trekken van conclusies wordt overgelaten aan de beleidsverantwoordelijke. De eindrapportage kwalificeert daarom niet als advies ten aanzien van te voeren beleid.

Dat de Combinatie in dit geding een e-mail van 8 juni 2016 van haar contactpersoon bij het ministerie van I&M heeft overgelegd waarin wordt gemeld dat AT Osborne in het kader van de referentie-opdracht beleidsadviezen heeft gegeven kan haar niet meer baten.

Het gelijkheidsbeginsel staat er volgens de Provincie aan in de weg dat de Provincie die e-mail alsnog bij de beoordeling van de aanmelding betrekt. De Combinatie had in het standaardformulier C moeten aantonen dat zij aan de kerncompetentie K1 voldoet. Daaraan heeft zij volgens de Provincie niet voldaan.

De voorzieningenrechter overweegt als volgt.

Op het voorgeschreven formulier, waarmee de referentie moet worden opgegeven, heeft de Combinatie omtrent het uitgevoerde project onder meer vermeld:

“(…) Centraal in deze beleidsevaluatie stond de vraag in hoeverre dit beleid moet worden voortgezet. (…) De referentie heeft betrekking op het uitvoeren van een complex beleidsadvies inclusief onderzoek (beleidsevaluatie) op strategisch bestuurlijk niveau voor een overheidsorgaan (het ministerie) op de thema’s ‘Economie’ (de ontwikkeling en groei Schiphol) versus ‘milieu/duurzaamheid’ . Dit is een complexe afweging, waarbij zowel op gebied van economie als van milieu sprake is van grote belangen. Het onderzoek raakte direct de interne belangen van de luchthaven, en de externe belangen van de luchtvaartmaatschappijen en omwonenden die geluidhinder ervaren. Onderzoek m.b.t. de duurzame ontwikkeling van Schiphol is zoals bekend altijd politiek-bestuurlijk gevoelig en kan op veel belangstelling van de pers rekenen. Geluidsoverlast rond Schiphol leidt regelmatig tot uitingen in de pers en hoog oplopende gemoederen (…) Om die reden hebben de betrokken partijen er samen met AT Osborne voor gekozen om de uitkomsten van dit onderzoek te betrekken bij de bredere afwegingen die rond Schiphol gemaakt moeten worden. Bij de opdracht waren de interne en externe stakeholders betrokken. (…)”

Bij e-mail van 29 maart 2016 heeft de Provincie de Combinatie verzocht haar de op het referentieformulier genoemde brieven van de staatssecretaris en van de auditdienst toe te sturen. In die e-mail wordt niet medegedeeld waarom de gevraagde gegevens nodig zijn.

In het bijzonder vraagt de Provincie de Combinatie niet om aan te tonen dat is geadviseerd.

Vervolgens heeft de Combinatie zowel de beide brieven als de eindrapportage aan de Provincie toegezonden. In de eindrapportage is niet vermeld dat is geadviseerd. Wel is daarin te zien dat het onderzoek breed en diepgravend is geweest en dat er zes voortgangsoverleggen en vier afrondende besprekingen zijn geweest. De Provincie heeft daarin geen aanleiding gezien om nadere informatie bij de referent in te winnen.

De centrale vraag in dit geding is of de Provincie gehouden was om dat wel te doen, of om zich nader te verstaan met de Combinatie.

De voorzieningenrechter is van opvatting dat een redelijke uitleg en toepassing van de ter zake geldende aanbestedingsrechtelijke regels en beginselen meebrengt dat deze vraag bevestigend moet worden beantwoord. Daarvoor is het volgende redengevend.

De stelling van de Provincie dat het haar niet vrij stond de e-mail van de contactpersoon van de Combinatie bij het ministerie van I&M d.d. 8 juni 2016 in de beoordeling van de aanmelding te betrekken laat onverlet dat het haar wel vrij stond om met een open oog voor de aanzienlijke belangen van de Combinatie haar aanmelding op mogelijke onduidelijkheden te onderzoeken en, waar die aan het licht traden, opheldering te vragen. Als haar dat niet vrij zou staan, zou de regeling in 2.7 van de leidraad ook een dode letter zijn.

Het door de Provincie aangehaalde arrest van het Hof Den Haag van 16 december 2014 (ECLI:NLGHDHA:2014:3951) staat daaraan niet in de weg, aangezien de Provincie zich in dit geval in de leidraad expliciet de bevoegdheid heeft voorbehouden om verduidelijking te verlangen en de cases ook overigens teveel van elkaar verschillen. Zo zou in de door het Hof berechte casus de concurrentiepositie van de andere gegadigde door het alsnog toelaten wel worden geschaad, nu zich daar 8 gegadigden voor 5 plaatsen hadden gemeld.