Uitspraken

Het standpunt van het Openbaar Ministerie

De officier van justitie is van mening dat verdachte dient te worden vrijgesproken voor hetgeen onder feit 1 subsidiair en feit 2 ten laste is gelegd. Ten aanzien van feit 1 primair vordert de officier van justitie een bewezenverklaring en hij baseert zich hierbij op hetgeen aangeefster heeft verklaard en de verklaring die verdachte zelf heeft afgelegd.

Het standpunt van de verdediging

De verdediging is van mening dat verdachte voor alle ten laste gelegde feiten dient te worden vrijgesproken dan wel ontslagen van alle rechtsvervolging. Ten aanzien van de feiten 1 primair en subsidiair stelt de verdediging dat het versturen van foto’s van een stijve penis geen ontucht kan opleveren omdat geen sprake is van inbreuk op de lichamelijke integriteit van het slachtoffer. Gezien bovenstaande dient cliënt te worden ontslagen van alle rechtsvervolging. Daarnaast is de verdediging van mening dat niet is voldaan aan het bestanddeel ‘aan zorg of opleiding toevertrouwd’. Het enkele feit dat cliënt [slachtoffer] leraar was, is onvoldoende om daarvan te kunnen spreken. Er was op het moment van het sturen van de foto’s geen situatie waarin [slachtoffer] was toevertrouwd aan de zorg, waakzaamheid of opleiding van cliënt. Derhalve dient vrijspraak te volgen.

Ten aanzien van feit 2 is de verdediging van mening dat het sturen van de naaktfoto niet schadelijk is geweest voor [slachtoffer]. In het dossier bevindt zich geen deskundigenrapport waaruit blijkt dat een dergelijke foto schadelijk kan zijn voor een kind van bijna 16 jaar oud. [slachtoffer] was op 11 dagen na 16 jaar oud, hetgeen inhoudt dat het versturen van dezelfde foto 11 dagen later niet meer schadelijk zou zijn. Derhalve verzoekt de verdediging verdachte ten aanzien van dit feit te ontslaan van alle rechtsvervolging.

Het oordeel van de rechtbank

Vrijspraak

De rechtbank zal verdachte vrijspreken van de zinsnede ‘die [slachtoffer] één of meer foto’s van haar blote borsten en/of vagina laten maken en/of (vervolgens) naar hem laten versturen’. Uit het dossier is niet gebleken dat [slachtoffer] daadwerkelijk foto’s van haar borsten en/of vagina naar verdachte heeft verstuurd en dat verdachte deze ook heeft ontvangen. Er is door verbalisanten wel een foto op de telefoon van [slachtoffer] aangetroffen van blote borsten, maar het is voor de rechtbank niet vast te stellen of [slachtoffer] deze foto daadwerkelijk naar verdachte heeft verzonden. De rechtbank zal verdachte hiervan vrijspreken.

Bewezenverklaring

De rechtbank zal hieronder uiteenzetten op grond van welke feiten en omstandigheden zij concludeert tot een bewezenverklaring van de ten laste gelegde feiten.1

Bewijsmiddelen

[slachtoffer] komt op 14 juni 2013 aangifte doen van ontucht tegen een man. Haar telefoon wordt uitgelezen, aangezien zij heeft verklaard dat hierop naaktfoto’s van deze man te vinden zijn.2 Bij dit onderzoek worden ook naaktfoto’s aangetroffen van een tweede man, waarvan de eerste foto zou zijn verstuurd op 25 mei 2013.3 De man op de foto’s wordt door verbalisant [verbalisant] herkend als een docent van [slachtoffer], [verdachte] (hierna: verdachte). Verdachte is namelijk in het onderzoek naar de man waartegen [slachtoffer] aangifte doet, gehoord als getuige.4 Verbalisant [verbalisant], die het getuigenverhoor bij verdachte heeft afgenomen, herkent de man op de foto’s inderdaad als verdachte. [slachtoffer] verklaart uiteindelijk dat het klopt dat verdachte ongeveer 10 tot 15 naaktfoto’s van zichzelf naar haar heeft gestuurd.5 De moeder van [slachtoffer], [getuige], heeft verklaard dat zij van [slachtoffer] heeft gehoord dat verdachte bij een foto met daarop zijn penis in stijve toestand, de tekst heeft gestuurd ‘dit is wat je met me doet’.6 Wanneer verdachte door de politie wordt geconfronteerd met foto’s waarop hij te zien is met een erectie, geeft hij toe dat hij deze naar [slachtoffer] heeft gestuurd.7 Ter zitting d.d. 2 april 2014 blijft verdachte bij zijn eerdere verklaring dat hij een aantal naaktfoto’s naar [slachtoffer] heeft gestuurd.8

Bewijsoverwegingen ten aanzien van feit 1 primair

De raadsvrouw heeft aangevoerd dat het sturen van een naaktfoto niet kan worden gekwalificeerd als ontucht. De rechtbank is van oordeel dat het herhaaldelijk sturen van naaktfoto’s, waaronder foto’s waarop verdachte te zien is met een stijve penis, aan het slachtoffer dat op het moment van het ontvangen van die foto’s nog geen 16 jaar oud is, valt onder het bereik van artikel 249 Wetboek van Strafrecht en ontucht oplevert. De wetgever heeft met ontucht bedoeld, ‘alle handelingen van seksuele aard die in strijd zijn met de sociaal-ethische norm’.9 In casu is het (tijdens een seksueel getint gesprek) sturen van naaktfoto’s van en door een 55-jarige docent met daarop onder meer zijn stijve penis naar een vijftien- dan wel zestienjarige leerlinge, naar het oordeel van de rechtbank in strijd met de sociaal-ethische norm die leeft in onze maatschappij.

Tevens heeft de raadsvrouw aangevoerd dat geen sprake was van het bestanddeel ‘aan opleiding toevertrouwd’, nu op het moment dat verdachte de foto’s stuurde geen sprake was van de leerling-leraar relatie tussen hem en [slachtoffer]. De rechtbank verwerpt dit verweer. De Hoge Raad heeft geoordeeld dat de enkele omstandigheid dat de ontucht buiten verband van de lesuren of het schoolgebouw plaatsvond, niet in de weg staat aan een bewezenverklaring.10 Verder is van belang dat verdachte bij [slachtoffer] thuis kwam om bijles te geven, ook nog tijdens de eindexamenperiode. Nu de diploma-uitreiking pas op 27 juni 2013 heeft plaatsgevonden is de rechtbank zonder meer van oordeel dat in de ten laste gelegde periode nog sprake was van een aan de opleiding toevertrouwde minderjarige. Gezien het bovenstaande acht de rechtbank het onder feit 1 primair ten laste gelegde wettig en overtuigend bewezen.

Bewijsoverweging ten aanzien van feit 2

De raadsvrouw heeft aangevoerd dat het zenden van een foto met stijve penis niet schadelijk is, zoals wordt bedoeld in artikel 240a Wetboek van Strafrecht. De rechtbank verwerpt dit verweer. Het schadelijkheidscriterium in artikel 240a Wetboek van Strafrecht moet objectief worden benaderd. Er moet dus worden gekeken of redelijkerwijs te verwachten is dat het materiaal schadelijk is voor de jeugdige r uit deze leeftijdsgroep. De punten die de raadsvrouw aanvoert, namelijk dat de beelden voor [slachtoffer] niet schadelijk waren omdat zij 11 dagen later 16 zou worden en dat kinderen tegenwoordig in de media vaak worden blootgesteld aan seksueel getinte vertoningen, zijn naar het oordeel van de rechtbank in dat licht niet doorslaggevend.

De rechtbank stelt vast dat de wetgever met het artikel heeft bedoeld om personen onder de 16 jaar te beschermen tegen ongewenste beïnvloeding die het gevolg kan zijn van confrontatie met beelden van seksuele aard. Daarnaast stelt de rechtbank vast dat [slachtoffer] op het moment van het ontvangen van de naaktfoto’s de leeftijd van 16 jaar nog niet had bereikt en dus onder de leeftijdsgroep als bedoeld in artikel 240a Wetboek van Strafrecht valt. Tevens stelt de rechtbank vast dat de naaktfoto’s beelden zijn van seksuele aard en ook een seksuele lading hadden, erop gelet dat verdachte met de leerlinge ook over seks met haar zodra zij 18 jaar zou worden sprak. Wat betreft de schadelijkheid acht de rechtbank in dit geval van bijzonder belang dat deze leerlinge een kwetsbaar kind was gezien de negatieve (seksuele) ervaring die zij (kort) daarvoor met een oudere man had gehad. Verdachte was daarvan en van haar kwetsbaarheid op de hoogte.

De rechtbank is gezien het vorenstaande van oordeel dat het sturen van meerdere foto’s van verdachtes stijve penis naar een meisje van 15 jaar als schadelijk is aan te merken en acht feit 2 wettig en overtuigend bewezen.