Uitspraken

Het standpunt van de officier van justitie

De officier van justitie is van mening dat de feiten 1 en 2 wettig en overtuigend bewezen kunnen worden verklaard. De officier van justitie wijst in dit verband op de bekennende verklaring van verdachte.

Het standpunt van de verdediging

De raadsvrouw heeft betoogd dat beide ten laste gelegde feiten wettig en overtuigend bewezen kunnen worden verklaard.

Het oordeel van de rechtbank

Ten aanzien van feit 1

De rechtbank acht feit 1 wettig en overtuigend bewezen gelet op:

Ten aanzien van feit 2

De rechtbank acht feit 2 wettig en overtuigend bewezen gelet op:

De bewezenverklaring

De rechtbank acht wettig en overtuigend bewezen dat verdachte

in de periode van 28 juni 2013 tot en met 23 juli 2013 in het arrondissement Maastricht,

telkens opzettelijk met [slachtoffer] (geboren op [geboortedatum 2]), die de leeftijd van twaalf jaren maar nog niet die van zestien jaren had bereikt, buiten echt, ontuchtige handelingen heeft gepleegd, die mede bestonden uit het seksueel binnendringen van het lichaam van die [slachtoffer], hebbende verdachte meermalen telkens opzettelijk een van zijn, verdachtes, vingers in de vagina van die [slachtoffer] geduwd/gebracht;

in de periode van 28 juni 2013 tot en met 23 juli 2013 in Nederland, meermalen, telkens door middel van een geautomatiseerd werk en met gebruikmaking van een communicatiedienst (te weten Facebook), [slachtoffer], geboren op [geboortedatum 2], van wie hij redelijkerwijs wist of moest vermoeden dat deze de leeftijd van zestien jaar nog niet had bereikt, ontmoetingen heeft voorgesteld met het oogmerk ontuchtige handelingen met die [slachtoffer] te plegen, terwijl hij enige handeling heeft ondernomen gericht op het

verwezenlijken van die ontmoetingen, immers heeft hij, verdachte, die [slachtoffer] concrete voorstellen gedaan wat betreft tijd en plaats (een fietsenstalling van het Eykenhagen College in Landgraaf en een bosperceel vlakbij het Eykenhagen College in Landgraaf) en is hij, verdachte, daadwerkelijk naar voornoemde plaatsen gegaan en

heeft hij aldaar die [slachtoffer] ontmoet;

De rechtbank acht niet bewezen hetgeen meer of anders is ten laste gelegd. Verdachte zal daarvan worden vrijgesproken.

De kwalificatie

Het bewezenverklaarde feit 1 levert op het navolgende strafbare misdrijf:

met iemand die de leeftijd van twaalf jaren maar nog niet die van zestien jaren heeft bereikt, buiten echt, ontuchtige handelingen plegen die bestaan uit of mede bestaan uit het seksueel binnendringen van het lichaam, meermalen gepleegd

Het misdrijf is strafbaar gesteld bij artikel 245 van het Wetboek van Strafrecht.

De vordering van de officier van justitie

De officier van justitie heeft op grond van hetgeen zij bewezen heeft geacht gevorderd aan verdachte op te leggen een gevangenisstraf voor de duur van 180 dagen, waarvan 179 dagen voorwaardelijk, met aftrek van de duur van het voorarrest en met oplegging van een proeftijd van 3 jaren. Aan de proeftijd dient de bijzondere voorwaarde van reclasseringstoezicht, ook als dit inhoudt het ondergaan van een ambulante behandeling, te worden verbonden. De officier van justitie acht het opnemen van een contactverbod als bijzondere voorwaarde onwenselijk, gelet op de beperkte controleerbaarheid daarvan. Voorts heeft de officier van justitie de oplegging van een taakstraf van 240 uren gevorderd. De officier van justitie heeft bij het formuleren van de strafeis rekening gehouden met de gezagsverhouding waarin verdachte in relatie tot het slachtoffer stond, het veroorzaakte leed door de gedragingen van verdachte, maar ook met het nagenoeg blanco strafblad van verdachte. Bovendien heeft de officier van justitie medegedeeld dat de door haar gevorderde strafeis niet anders zou zijn, indien verdachte ter zake van feit 2 wordt ontslagen van alle rechtsvervolging.

Het standpunt van de verdediging

De raadsvrouw heeft aangevoerd zich te kunnen verenigen met de door de officier van justitie gevorderde strafeis. Zij heeft bepleit dat het onwenselijk is om aan verdachte een onvoorwaardelijke gevangenisstraf op te leggen. De raadsvouw heeft de rechtbank onder meer verzocht rekening te houden met het nagenoeg blanco strafblad van verdachte, het feit dat verdachte ten gevolge van deze zaak in een echtscheidingsprocedure verwikkeld is en het feit dat verdachte niet langer te werk zal worden gesteld op de school in kwestie.

Het oordeel van de rechtbank

Bij de bepaling van de op te leggen straf is gelet op de aard en de ernst van hetgeen bewezen is verklaard, op de omstandigheden waaronder het bewezenverklaarde is begaan en op de persoon van de verdachte, zoals een en ander bij het onderzoek ter terechtzitting naar voren is gekomen.

De verdachte heeft bij een 15-jarig meisje ontuchtige handelingen gepleegd die mede bestaan uit het seksueel binnendringen van het lichaam. Verdachte was destijds werkzaam als toezichthouder op de middelbare school alwaar het slachtoffer schoolgaande was. Door zijn handelen heeft de verdachte niet alleen de lichamelijk integriteit van dit slachtoffer geschonden, maar ook zijn gezagsverhouding tot het slachtoffer onvoldoende in acht genomen. Naar algemene ervaringsregels kan dergelijk misbruik grote en langdurige (psychische) gevolgen veroorzaken, voor zowel slachtoffers, als ook voor hun omgeving.

De rechtbank houdt bij de straftoemeting rekening met de verstrekkende gevolgen die onderhavige strafzaak heeft gehad voor het privéleven van verdachte. Het huwelijk van verdachte is geëindigd, ten gevolge waarvan de verdachte in een echtscheidingsprocedure is verwikkeld. Bovendien is verdachte niet meer welkom als werknemer op de middelbare school. Voorts houdt de rechtbank rekening met het nagenoeg blanco strafblad van verdachte.

De aard en de ernst van de feiten brengt met zich dat aan de verdachte een gevangenisstraf moet worden opgelegd. Echter, om de hiervoor genoemde redenen acht de rechtbank het aangewezen te bepalen dat een groot deel van deze straf vooralsnog niet ten uitvoer zal worden gelegd. Om deze reden zal de rechtbank aan de verdachte een gevangenisstraf opleggen met een onvoorwaardelijk deel dat gelijk is aan de duur van het voorarrest. Aan het voorwaardelijk strafdeel zal de rechtbank als bijzondere voorwaarden verbinden een meldplicht en dat de verdachte zich zal houden aan de voorschriften en aanwijzingen van de reclassering, ook indien deze inhouden dat verdachte een ambulante behandeling bij de forensisch psychiatrische polikliniek 'De Horst' in Maastricht of soortgelijke ambulante forensische zorg zal ondergaan. Anders dan de reclassering heeft geadviseerd, zal de rechtbank geen contactverbod opnemen als bijzondere voorwaarde vanwege de beperkte controleerbaarheid daarvan.

De rechtbank zal ten slotte de proeftijd stellen op drie jaren. De rechtbank acht deze termijn geboden vanwege de aard van het onderhavige delict en de eventuele duur van de ambulante behandeling van de verdachte.

Voorts acht de rechtbank het geboden om, gelet op de ernst van het feit, aan de verdachte een taakstraf op te leggen voor de maximale duur.

Alles overwegende acht de rechtbank de oplegging van een gevangenisstraf van 180 dagen, waarvan 179 dagen voorwaardelijk, met aftrek van de in voorlopige hechtenis doorgebrachte tijd van 1 dag, met een proeftijd van drie jaren en daaraan verbonden de bijzondere voorwaarden voornoemd, passend. De rechtbank zal tevens opleggen een taakstraf voor de duur van 240 uur, te vervangen door 120 dagen hechtenis, in het geval deze taakstraf niet of niet naar behoren wordt uitgevoerd.

De vordering van de benadeelde partij

De benadeelde partij [slachtoffer] vordert een schadevergoeding van € 11,00 ter zake van feit 1, welk bedrag volledig ziet op materiële schade.

Het standpunt van de officier van justitie

De officier van justitie heeft gevorderd dat de door de benadeelde partij gevorderde vergoeding van materiële schade moet worden toegewezen. Voorts heeft zij gevorderd dat de rechtbank verdachte, op grond van het bepaalde in artikel 36f van het Wetboek van Strafrecht, zal veroordelen tot betaling van een bedrag van € 2.500,00 ter zake van immateriële schade.

Het standpunt van de verdediging

De raadsvrouw heeft zich niet verzet tegen toewijzing van de gevorderde materiële schade. Zij verzoekt de rechtbank om niet over te gaan tot veroordeling ex artikel 36f van het Wetboek van Strafrecht van verdachte tot betaling van een bedrag ter zake van immateriële schade. Zij wijst er op dat de benadeelde partij het kennelijk niet nodig heeft geacht om over te gaan tot vordering van een dergelijke schadevergoeding. Bovendien heeft verdachte onvoldoende draagkracht om een dergelijke schadevergoeding te voldoen.

Het oordeel van de rechtbank

De rechtbank is van oordeel dat ter terechtzitting is komen vast te staan dat aan de benadeelde partij [slachtoffer] door het hiervoor onder 1 bewezen verklaarde strafbare feit rechtstreeks de door haar opgevoerde materiële schade is toegebracht. De vordering van de benadeelde partij is door de verdediging niet betwist. Het gevorderde bedrag komt de rechtbank ook niet onbillijk en ongegrond voor. De rechtbank zal de vordering dan ook toewijzen tot een bedrag van € 11,00. De rechtbank zal de schadevergoedingsmaatregel opleggen.

Voorts ziet de rechtbank aanleiding om verdachte op grond van artikel 36f van het Wetboek van Strafrecht te veroordelen tot het betalen van een schadevergoeding ter zake van door [slachtoffer] geleden immateriële schade. De rechtbank is van oordeel dat uit de vordering van de benadeelde partij en de onderliggende stukken voldoende blijkt dat door het slachtoffer immateriële schade is geleden. Door de verdediging is niet betwist dat het slachtoffer onder behandeling van een psycholoog is gesteld. De rechtbank stelt deze immateriële schade ex aequo et bono vast op een bedrag van € 1.500,00. De rechtbank zal derhalve ten aanzien van een bedrag van € 1.511,00 de schadevergoedingsmaatregel opleggen.