Uitspraken

De rechtbank heeft de identiteit van de opgeëiste persoon onderzocht. De opgeëiste persoon heeft ter zitting verklaard dat de bovenvermelde personalia juist zijn en dat hij de Poolse nationaliteit heeft.

In het EAB wordt melding gemaakt van een judgment of the District Court in Gdynia (Polen) uitgevaardigd op 26 mei 2006 (Reference: IX K 120/06).

De overlevering wordt verzocht ten behoeve van de tenuitvoerlegging van een vrijheidsstraf voor de duur van 2 jaar, door de opgeëiste persoon te ondergaan op het grondgebied van de uitvaardigende lidstaat. De vrijheidsstraf is aan de opgeëiste persoon opgelegd bij voornoemd vonnis.

Dit vonnis betreft de feiten zoals die zijn omschreven in onderdeel e) van het EAB. Een door de griffier gewaarmerkte fotokopie van dit onderdeel is als bijlage aan deze uitspraak gehecht.

Feiten waarvoor dubbele strafbaarheid is vereist

De uitvaardigende justitiële autoriteit heeft de feiten niet aangeduid als feiten waarvoor het vereiste van toetsing van dubbele strafbaarheid niet geldt. Overlevering kan in dat geval alleen worden toegestaan indien voldaan wordt aan de in artikel 7, eerste lid, aanhef en onder a, 2e OLW gestelde eisen.

Aan deze eisen is ten aanzien van de feiten 1. tot en met 4. voldaan.

Deze feiten leveren naar Nederlands recht op:

Diefstal, waarbij de schuldige zich de toegang tot de plaats van het misdrijf heeft verschaft door middel van braak en /of valse sleutels, gepleegd door twee of meer verenigde personen, meermalen gepleegd.

De raadsvrouw heeft zich op het standpunt gesteld dat ten aanzien van feit 5 de overlevering niet kan worden toegestaan. Zij is weliswaar op de hoogte van de recente beschikking van het Hof van Justitie van de Europese Unie (hierna: HvJ) in antwoord op de prejudiciële vraag die door de rechtbank is gesteld in een vergelijkbare zaak, maar desalniettemin moet overlevering voor dit feit worden geweigerd omdat de Overleveringswet nog niet is aangepast. Zou de rechtbank de overlevering ten aanzien van dit feit toch toestaan, dan oordeelt zij contra legem.

Kort weergegeven heeft de officier van justitie zich primair op het standpunt gesteld dat de overlevering ook voor feit 5. kan worden toegestaan.

De rechtbank overweegt als volgt.

Zoals ter zitting aan de orde is gesteld, heeft de rechtbank omtrent de verenigbaarheid van artikel 7, eerste lid, aanhef en onder a, sub 2º, OLW met het Kaderbesluit EAB (Kaderbesluit 2002/584/JBZ) in een vergelijkbare zaak (ECLI:NL:RBAMS:2015:5712) een prejudiciële vraag voorgelegd aan het HvJ, welke vraag op 25 september 2015 door het Hof is beantwoord (zaak C-463/15 PPU).

Uit het antwoord van het HvJ volgt dat de Overleveringswet ten aanzien van niet-lijstfeiten alleen de voorwaarde van strafbaarheid naar Nederlands recht mag stellen, niet ook de voorwaarde van een strafbedreiging naar Nederlands recht met een vrijheidsstraf met een maximum van ten minste twaalf maanden.

In haar uitspraak van 30 oktober 2015 heeft de rechtbank in de zaak met parketnummer 13.751.509-15 (voor publicatie aangeboden) de vraag beantwoord of artikel 7, eerste lid, OLW kaderbesluitconform kan worden uitgelegd. De rechtbank beantwoordt die vraag bevestigend en legt artikel 7, eerste lid, OLW ter zake van niet-lijstfeiten (kort weergegeven) zo uit dat in geval van executieoverlevering niet een voorwaarde inzake de hoogte van de strafbedreiging in Nederland geldt. Positief geformuleerd brengt deze uitleg mee dat ter zake van niet-lijstfeiten in geval van executieoverlevering in de uitvaardigende lidstaat een vrijheidssanctie van ten minste vier maanden moet zijn opgelegd en het feit in Nederland strafbaar moet zijn.

In het licht van de uitkomst van voornoemde uitspraak is de rechtbank daarom van oordeel dat in de onderhavige zaak ook de overlevering voor feit 5. (bezit van 0,12 gram hasjiesj) kan worden toegestaan, nu dit feit naar Nederlands recht strafbaar is.

De artikelen 311 Wetboek van Strafrecht, 3 en 10 Opiumwet en 2, 5 en 7 OLW.