Uitspraken

In het onderhavige kort geding dient te worden beoordeeld of de omstandigheden een ordemaatregel vereisen dan wel of de vordering van Booking in een bodemprocedure een zodanige kans van slagen heeft dat het gerechtvaardigd is op de toewijzing daarvan vooruit te lopen door het treffen van een voorziening zoals gevorderd. Het navolgende behelst dan ook slechts een voorlopig oordeel.

[gedaagde] heeft niet weersproken dat op 1 november 2012 een geldig concurrentiebeding is overeengekomen, en evenmin dat dit concurrentiebeding (verder: het concurrentiebeding) ten tijde van het einde van de arbeidsovereenkomst, 1 maart 2014, van kracht is.

Booking heeft aangevoerd dat het door [gedaagde] per 1 april 2014 in dienst treden bij [bedrijf] schending van het concurrentiebeding betekent. [bedrijf] is voor de Latijns Amerikaanse markt een van de belangrijkste, zo niet de belangrijkste, concurrent van Booking. [gedaagde] beschikt volgens Booking over cruciale kennis van haar bedrijf. Hij is namelijk nauw betrokken geweest bij onder andere het Top 1000 project. Hij beschikt daarmee onder andere over zeer vertrouwelijke kennis omtrent het door Booking op de 1e plaats komen indien op een zoekmachine zoals Google gezocht wordt op trefwoord ‘hotel’ met de toevoeging van de naam van een stad. Het op die 1e plaats komen is cruciaal voor Booking, omdat de overgrote meerderheid van consumenten doorklikt naar de organisatie op de 1e plaats. Dat [bedrijf] een concurrent is van Booking wordt onderbouwd met de uitdraai van zoekopdrachten, waarbij ten aanzien van hotels in Latijnsamerikaanse steden Booking op de 1e plaats staat en [bedrijf] op de 2e of 3e plaats, en bij andere vormen van verblijf (appartementen) soms het omgekeerde.

[gedaagde] heeft aangevoerd dat het concurrentiebeding hem te veel in zijn mogelijkheden beperkt. Het beding heeft een wereldwijde gelding en geldt voor een veelheid van bedrijven. [gedaagde] kan zijn positie bij [bedrijf] zeer aanzienlijk verbeteren en heeft ook een persoonlijk belang om in Miami te kunnen werken nu zijn vriendin daar ook werkt. [gedaagde] voert aan dat ‘hotels’ niet het eerste aandachtsgebied van [bedrijf] is, maar dat dit bedrijf zich vooreerst met vluchten, autoverhuur en cruises reizen bezig houdt en maar ten dele met hotels.

De kantonrechter is voorshands van oordeel dat [bedrijf] een concurrent is die binnen het bereik van het concurrentiebeding valt. [bedrijf] houdt zich ook bezig met het online boeken van hotels, hetgeen blijkt uit de door Booking getoonde uitdraaien, waarbij [bedrijf] na Booking op de 2e of 3e plaats komt. Het blijkt ook uit de wijze waarop [naam 4] zich bij [gedaagde] introduceerde. De kantonrechter is voorshands van oordeel dat de omstandigheid dat het concurrentiebeding wereldwijd geldt, niet onnodig ruim is: Booking heeft onbetwist gesteld dat het online boeken van hotels vanaf iedere plek op de wereld kan gebeuren.

De kantonrechter is voorshands van oordeel dat het concurrentiebeding [gedaagde] ook niet onredelijk in zijn vrijheid om elders te gaan werken beperkt. Het is [gedaagde] toegestaan voor ieder bedrijf te gaan werken, tenzij dit bedrijf concurrerend is met Booking. Zoals Bookings gemachtigde ter zitting onweersproken heeft gesteld: daarmee is het [gedaagde] slechts niet toegestaan voor een ander onlinehotelboekingsbedrijf te gaan werken. De kantonrechter begrijpt dit aldus dat Booking het niet onder het concurrentiebeding acht wanneer [gedaagde] voor een ander onlineboekingsbedrijf (bijvoorbeeld Ahold) gaat werken. Weliswaar kan [gedaagde] zijn positie bij [bedrijf] sterk verbeteren, maar de kantonrechter sluit niet uit dat het aanbod van [bedrijf] aan [gedaagde] mede is ingegeven door het door [bedrijf] daarmee inkopen van de specifieke kennis, onder andere omtrent het bereiken van hoge posities bij zoekmachines, die [gedaagde] bij Booking heeft verworven. [bedrijf] kende [gedaagde] immers niet uit andere hoofde dan als werknemer van Booking.

Dat [gedaagde] onvoldoende carrièremogelijkheden had binnen Booking is niet aannemelijk geworden. [gedaagde] schrijft zelf op 26 december 2013 aan [naam 4] dat hij het bij Booking naar zijn zin heeft. De A1-rating (‘toptalent’) en de begin 2014 ontvangen bonus getuigen ook van [gedaagde]’ mogelijkheden bij Booking. Dat hij zou zijn afgewezen bij zijn sollicitaties naar twee managersfuncties in november 2013 doet daar niet aan af.

Booking heeft onweersproken gesteld zelf ook een vestiging te hebben in Miami waar [gedaagde] naar toe had kunnen gaan.

De kantonrechter is daarmee voorshands van oordeel dat het belang van Booking bij handhaving van het concurrentiebeding zwaarder weegt dan dat van [gedaagde] bij matiging of schorsing daarvan. Indiensttreding bij [bedrijf] betekent een schending van het concurrentiebeding. De eerste vordering zal daarom worden toegewezen, gedurende de periode 1 maart 2014 tot 1 maart 2015, zijnde de duur van het concurrentiebeding.

Nu [gedaagde] er van heeft blijk gegeven zich weinig gelegen te laten liggen aan het naleven van het concurrentiebeding, heeft Booking voldoende belang bij toewijzing van onderdeel (ii) van het ten tweede gevorderde. Dit onderdeel zal daarom worden toegewezen, met een maximum op de dwangsommen. Het derde onderdeel behoeft daarmee geen bespreking meer. Dat [gedaagde] van zin is geweest het geheimhoudingsbeding te overtreden is onvoldoende komen vast te staan. Een apart gebod het geheimhoudingsbeding na te leven is daarom thans niet opportuun.

[gedaagde] heeft gesteld dat hij op verzoek van [naam 5] de betreffende ontslagmail heeft opgesteld. Hij heeft zelf op 28 februari 2014 ook een bericht gestuurd waarbij hij zich onder andere na 1 maart 2014 beschikbaar houdt voor het werk. Dat [gedaagde] daadwerkelijk beschikbaar was na 1 maart 2014 is moeilijk te rijmen met de omstandigheid dat hij niet aanwezig was op de zitting, naar zeggen van zijn gemachtigde, in verband met een verblijf bij zijn familie in Salvador. Toch acht de kantonrechter de gang van zaken omtrent de opzegging onvoldoende helder om daarover een voorshands oordeel te kunnen geven. Dit geldt te meer nu de spoedeisendheid daarvan - anders dan ten aanzien van de vorderingen onder 1 en 2 - niet vaststaat. De vordering onder 3 wordt daarom afgewezen.

Als de overwegend in het ongelijk gestelde partij zal [gedaagde] in de kosten worden veroordeeld, waaronder de nakosten.