Uitspraken

De inspecteur heeft zich op het standpunt gesteld dat belanghebbende over de jaren 2012 tot en met 2014 niet de vereiste aangiften heeft gedaan zodat voor deze jaren de bewijslast moet worden omgekeerd en verzwaard. Hierbij wijst de inspecteur op het opnemen in de betreffende aangiften van een winst uit onderneming van nihil en het niet door belanghebbende in de aangiften opnemen van balansen en winst- en verliesrekeningen. Belanghebbende heeft dit standpunt gemotiveerd bestreden stellende dat – omdat naar zijn mening niet kon worden gesproken van een bron van inkomen in de vorm van een onderneming – terecht in de aangiften geen balansen en winst- en verliesrekeningen zijn opgenomen noch winst is verantwoord.

Artikel 27e in combinatie met artikel 27h, lid 2, Algemene wet inzake rijksbelastingen (AWR) luidde in onderhavige jaren voor zover van belang als volgt:

Belanghebbende heeft over de jaren 2012 tot en met 2014 aangiften IB/PVV ingediend. De Hoge Raad heeft in zijn arrest van 24 april 20152 geoordeeld:

Vaststaat dat belanghebbende in de door hem ingediende aangiften IB/PVV over 2012 tot en met 2014 een belastbare winst van nihil heeft verantwoord en tevens over alle jaren de zelfstandigenaftrek heeft geclaimd. Tijdens het boekenonderzoek (onderdeel 2.4) heeft belanghebbende de in onderdeel 2.4 opgesomde bescheiden aan de controlerend ambtenaar overgelegd. De controlerend ambtenaar heeft – gebruikmakend van de door belanghebbende aangeleverde overzichten van de in- en verkopen caravans, inkoopverklaringen, verkoopfacturen, kolommenbalans over 2012, resultatenrekeningen over 2012 en 2013 en kostenoverzichten over het 2e tot en met 4e kwartaal 2014 – per jaar een omzetberekening en een fiscale winstberekening opgesteld. Hierbij heeft hij de door belanghebbende vermelde kosten steekproefsgewijs beoordeeld aan de hand van aanwezige facturen en de door belanghebbende gestelde ‘maandmutaties’ en arbeidsbeloning echtgenote niet als aftrekbare kosten meegenomen in zijn berekeningen. De controlerend ambtenaar heeft de volgende bedragen aan saldo fiscale winstberekening vastgesteld (kolom I) die na bezwaar hebben geleid tot de volgende bedragen aan belastbare winst uit onderneming (kolom II), verschuldigde IB/PVV (kolom III) en verschuldigde ZvW (kolom IV):

Het hof is van oordeel dat de inspecteur – door op voormelde wijze over de jaren 2012 tot en met 2014 het saldo fiscale winstberekening te berekenen – is geslaagd in de op hem drukkende last aannemelijk te maken dat belanghebbende over 2012 tot en met 2014 winst uit onderneming heeft genoten.

Belanghebbende heeft ter zitting bij de rechtbank verklaard dat hij op basis van de in- en verkopen caravans globaal de volgende winstmarges exclusief BTW en bedrijfslasten heeft berekend:

1. De kosten over het 3e kwartaal 2013 tot en met het 1e kwartaal 2014.

2. De kosten van respectievelijk € 7.383 (2014) en € 10.615 (2015) die naar eigen zeggen blijken uit de bankafschriften van belanghebbende en waarvan de onderliggende facturen digitaal bij belanghebbende aanwezig zijn (deze kosten worden door de controlerend ambtenaar aangeduid als ‘maandmutaties’).

3. De arbeidsbeloning van € 9.000 per jaar voor de echtgenote van belanghebbende.

4. De door belanghebbende betaalde rentelasten groot € 8.119 (2012), € 7.483 (2013), € 7.214 (2014) en € 6.676 (2015), betreffende een (door hypotheek gezekerd) leningdeel dat volgens belanghebbende is gebruikt voor financiering van bedrijfsvoorraad, bedrijfsgebouwen en bedrijfsauto’s.

Op belanghebbende rust de last aannemelijk te maken dat de gestelde kosten zijn gemaakt ten behoeve van belanghebbendes bedrijfsuitoefening3. Van belanghebbende mag in dit kader worden verwacht dat hij betreffende die gestelde kosten (kopieën van) onderliggende facturen dan wel andere bewijsstukken overlegt. Omdat belanghebbende in bezwaar noch in beroep noch in hoger beroep betreffende de gestelde kosten bewijsstukken heeft overgelegd noch inzicht heeft gegeven in de aard van de gestelde kosten, heeft hij niet voldaan aan zijn bewijslast en kunnen de hiervoor in onderdeel 4.6 onder a en b genoemde kosten niet in aftrek op de winst worden gebracht.

Met betrekking tot de gestelde arbeidsbeloning toekomend aan de echtgenote van belanghebbende geldt ook dat op belanghebbende de last rust aannemelijk te maken dat die arbeidsbeloning staat tegenover door de echtgenote ten behoeve van de onderneming verrichte werkzaamheden. Door belanghebbende is ter zitting van de rechtbank gesteld dat zijn echtgenote de binnenkant van de te verkopen caravans en het kantoor poetst en klanten ontvangt. Belanghebbende heeft geen meewerkovereenkomst tussen hem en zijn echtgenote noch andere bewijsstukken overgelegd waaruit blijkt dat de echtgenote de gestelde werkzaamheden heeft verricht. Het had voor de hand gelegen dat belanghebbende ter zake bijvoorbeeld een verklaring van de echtgenote en/of verklaringen van klanten of leveranciers en/of urenspecificaties zou hebben overgelegd. Ook heeft belanghebbende nagelaten een concrete berekening van de gestelde arbeidsbeloning over te leggen. Gelet hierop en op hetgeen de inspecteur heeft gesteld met betrekking tot de tegenstrijdige verklaringen van belanghebbende tijdens het boekenonderzoek, is belanghebbende niet geslaagd in zijn bewijslast en kunnen de arbeidsbeloningskosten niet in aftrek op de winst worden gebracht.

Vaststaat dat op de woning van belanghebbende een hypothecaire schuld rust groot € 315.000 en dat hiervan € 99.900 als eigenwoningschuld kan worden aangemerkt. De inspecteur heeft onweersproken gesteld en met bewijsstukken onderbouwd dat in de door belanghebbende ingediende aangiften IB/PVV over 2006 tot en met 2011 het restantdeel (€ 215.100) als schuld in box III is verantwoord, met als omschrijving in de aangiften over de jaren 2007 tot en met 2009: ‘Hypotheek consumptief deel’. Uit de door de voormalige adviseur [A] opgestelde verlies- en winstrekeningen over 2012 en 2013 betreffende [handelsnaam 1] – die door belanghebbende tijdens het boekenonderzoek zijn overgelegd – blijkt ook niet van de hiervoor onder d genoemde rentelasten. Op belanghebbende drukt de last te bewijzen dat bedoeld restantdeel van de hypothecaire lening is aangewend voor financiering van voorraad, bedrijfsgebouwen en -auto’s binnen de onderneming. Belanghebbende heeft hiervoor geen enkel bewijsstuk aangedragen noch dit – mede gelet op het vorenstaande – op andere wijze aannemelijk gemaakt. Het hof is van oordeel dat genoemde rentelasten niet in aftrek op de winst kunnen worden gebracht.

Gelet op hetgeen het hof hiervoor heeft overwogen luidt de conclusie dat de (navorderings)aanslagen IB/PVV en ZvW over 2012 tot en met 2014 tot de juiste bedragen zijn vastgesteld. De vraag of de bewijslast moet worden omgekeerd en verzwaard behoeft dan geen beantwoording meer.

Tussen partijen is niet in geschil dat over 2015 niet de vereiste aangifte is gedaan en dat de bewijslast (daardoor) wordt omgekeerd en verzwaard. Op belanghebbende rust de last (overtuigend) te doen blijken dat het door de inspecteur vastgestelde belastbaar inkomen uit werk en woning en bijdrage-inkomen onjuist zijn. Belanghebbende heeft ter zitting van de rechtbank verklaard dat de materiele belastingschuld over 2015 op nihil uitkomt. Belanghebbende wijst daarbij op de in onderdeel 4.6, letters b, c en d genoemde kosten.

Gelet op hetgeen het hof heeft overwogen in de onderdelen 4.7 tot en met 4.9 heeft belanghebbende niet overtuigend aangetoond dat hij in 2015 de in onderdeel 4.6, letters b, c en d genoemde kosten heeft gemaakt.

Gelet op het voorgaande is het hof van oordeel dat de inspecteur, door bij de berekening van de belastbare winst uit onderneming geen rekening te houden met de in onderdeel 4.6, letters b, c en d genoemde kosten, het belastbaar inkomen uit werk en woning en het bijdrage-inkomen over 2015 in redelijkheid heeft vastgesteld.

Het hoger beroep is ongegrond.

Het hof oordeelt dat er geen redenen zijn voor een veroordeling in de proceskosten als bedoeld in artikel 8:75 Awb.