Uitspraken

[geïntimeerde 2] heeft in eerste aanleg bij conclusie van antwoord verweer gevoerd. Bij gelegenheid van de in eerste aanleg gehouden comparitie van partijen is namens [geïntimeerde 2] en [geïntimeerde 1] verweer gevoerd. Het gevoerde verweer zal, voor zover in hoger beroep van belang, in het navolgende aan de orde komen.

In het eindvonnis van 12 maart 2014 heeft de kantonrechter, samengevat, als volgt overwogen.

Op grond van deze overwegingen heeft de kantonrechter de vorderingen van Weller Wonen afgewezen en Weller Wonen in de proceskosten veroordeeld.

Naar het oordeel van het hof hebben [geïntimeerde 2] en [geïntimeerde 1] onvoldoende gemotiveerd betwist dat de politie op maandag 17 juni 2013 tijdens een doorzoeking in de woning 3 plakken hasjiesj van elk circa 10 gram hebben aangetroffen. In het “RAPPORT Verstrekking politiegegevens” van 3 juli 2013 staat dat de afgenomen testen erop wezen dat het om plakken hasj ging. [geïntimeerde 2] heeft weliswaar betwist dat zij van de aanwezigheid van de hasj op de hoogte was en bij gebrek aan wetenschap betwist dat de plakken hasj bevatten, maar een duidelijk verweer van de strekking dat ook [geïntimeerde 1] niet van de aanwezigheid van de plakken hasj op de hoogte was, is niet gevoerd. Daarom concludeert het hof dat geïntimeerden onvoldoende hebben betwist dat in hun woning drie plakken hasj van elk circa 10 gram zijn aangetroffen.

Omdat de betrokkenheid van [geïntimeerde 1] bij de aanwezigheid van de hasj niet is betwist, concludeert het hof dat sprake is van een tekortkoming in de nakoming van de huurovereenkomst. Op grond van artikel 2.3 van de huurovereenkomst was het [geïntimeerde 2] en [geïntimeerde 1] immers verboden om in de woning hasj aanwezig te hebben. Daar komt bij dat de aangetroffen hoeveelheid van 30 gram de van overheidswege in beginsel gedoogde hoeveelheid van 5 gram ruim overschrijdt. Indien [geïntimeerde 2] al zou worden gevolgd in haar stelling dat zij niet van de aanwezigheid van de hasj op de hoogte was, neemt dat de tekortkoming niet weg. [geïntimeerde 2] en [geïntimeerde 1] zijn op grond van artikel 7:266 lid 2 BW in hun hoedanigheid van huurder en wettelijk medehuurder jegens Weller Wonen immers hoofdelijk aansprakelijk voor de juiste nakoming van de verplichtingen uit de huurovereenkomst (zie ook HR 9 december 2005, ECLI:NL:HR:2005:AU3255 en rov. 3.5 van HR 3 april 2009, ECLI:NL:HR:2009:BH0762).

Namens [geïntimeerde 2] en [geïntimeerde 1] is in eerste aanleg bij gelegenheid van de comparitie van partijen het verweer gevoerd dat de tekortkoming gezien haar geringe betekenis de ontbinding van de huurovereenkomst met haar gevolgen niet rechtvaardigt. [geïntimeerde 2] had dat verweer ook reeds in de conclusie van antwoord gevoerd. De kantonrechter heeft het verweer gehonoreerd. Weller Wonen is daar met haar grieven tegen opgekomen.

In de toelichting op de grieven heeft Weller Wonen betoogd dat een hoeveelheid hasj van 30 gram volgens de Aanwijzing Opiumwet wordt beschouwd als een handelshoeveelheid. Verder heeft Weller Wonen aangevoerd dat zij, mede in het belang van haar huurders, belang heeft bij handhaving van haar zero-tolerance-beleid.

Het hof overweegt daarover dat Weller Wonen, behoudens de enkele omstandigheid dat 30 gram hasj is aangetroffen, geen enkel concreet feit heeft gesteld waaruit kan worden afgeleid dat met deze hasj werd gehandeld in of vanuit het gehuurde. Over enige invloed die de aanwezigheid van de hasj in het onderhavige geval heeft gehad op het gehuurde of de woonomgeving is niets gesteld of gebleken. In dit kader is voorts van belang dat Weller Wonen niet de stelling van [geïntimeerde 2] heeft betwist dat het onderzoek van de politie in de woning geen verband hield me de aangetroffen hasj maar met de aanhouding van [geïntimeerde 1] om andere redenen. Dat de aanwezigheid van de hasj in dit geval heeft geleid tot een negatieve invloed op de woonomgeving doordat sprake is geweest van een politie-inval kan dus niet gezegd worden. Het hof merkt voorts op dat de aangetroffen hoeveelheid hasj de in artikel 11 lid 6 van de Opiumwet genoemde grens van 30 gram niet te boven is gegaan.

Bij de beantwoording van de vraag of een tekortkoming zodanig gering is dat deze de ontbinding met haar gevolgen niet rechtvaardigt, moeten die gevolgen – en dus het woonbelang van de huurders – mede onder ogen worden gezien. In het onderhavige geval is sprake van een gezin met jonge kinderen. Omdat in het onderhavige geval in geen enkel opzicht is gebleken dat de aanwezigheid van de relatief geringe hoeveelheid hasj enige invloed heeft gehad op de woonomgeving, [geïntimeerde 2] de woning al sinds begin 2010 huurt en van enige andere tekortkoming geen sprake is, deelt het hof het oordeel van de kantonrechter dat de onderhavige tekortkoming van zodanig geringe betekenis is dat zij de ontbinding van de huurovereenkomst met haar gevolgen niet rechtvaardigt.