Uitspraken

Belanghebbende stelt zich op het standpunt dat het Hof [S] en [T] dient op te roepen als getuigen. Zij kunnen bevestigen dat het vlees waarover belanghebbende het nultarief heeft berekend, naar België is vervoerd, zodat het bewijs van de intracommunautaire aard van de desbetreffende leveringen kan worden geleverd.

Vooropgesteld moet worden dat ingeval voor de omzetbelasting in de aangifte, zoals deze voor enig tijdvak is ingediend, een bedrag aan te betalen belasting is verzwegen slechts dan kan worden gezegd dat de vereiste aangifte niet is gedaan, indien het verzwegen bedrag in verhouding tot het totale bedrag van de over dat tijdvak te betalen belasting aanzienlijk is (HR 23 april 1986, nr. 23374, BNB 1986/276). Tevens is vereist dat het bedrag van de belasting dat als gevolg van de hiervoor bedoelde gebreken in de aangifte niet zou zijn geheven, op zichzelf beschouwd aanzienlijk is (vgl. HR 20 mei 1987, nr. 23840, BNB 1987/208). Inhoudelijke gebreken in de aangifte worden slechts in aanmerking genomen indien de belastingplichtige ten tijde van het doen van de aangifte wist of zich ervan bewust moest zijn dat daardoor een aanzienlijk bedrag aan verschuldigde belasting niet zou worden geheven (vgl. HR 11 april 2003, nr. 36822, ECLI:NL:HR:2003:AE3220). Ook dit moet worden vastgesteld aan de hand van de normale regels van stelplicht en bewijslast. Hieruit volgt dat ook het opvoeren van een bedrag aan voorbelasting waarvoor geen of slechts gedeeltelijk recht op aftrek bestaat, kan meebrengen dat - dan wel kan bijdragen tot het oordeel dat - de vereiste aangifte niet is gedaan. Bij de beoordeling of de vereiste aangifte is gedaan, dient de aangifte als geheel in aanmerking te worden genomen. Daarbij past het niet om onderscheid te maken tussen positieve en negatieve bestanddelen van de belastinggrondslag.

De Inspecteur stelt zich op het standpunt dat belanghebbende niet de vereiste aangiften heeft gedaan. Belanghebbende bestrijdt dit standpunt. Het Hof stelt voorop dat per aangiftetijdvak dient te worden vastgesteld of al dan niet de vereiste aangifte is gedaan. Belanghebbende heeft per kwartaal aangifte gedaan, zodat het Hof per kwartaal zal beoordelen of de vereiste aangifte is gedaan.

In de eerste twee kwartalen van 2010 heeft belanghebbende een relatief en absoluut aanzienlijk bedrag aan voorbelasting afgetrokken op vijf facturen van haar broer voor de overname van voertuigen en een slachtlijn. Deze voorbelasting is niet aftrekbaar, omdat het een overdracht van een algemeenheid van goederen betreft (zie 4.3). Voor de laatste twee kwartalen van 2010 zijn ook correcties aangebracht, maar aan de hand van de beschikbare gegevens kan het Hof niet beoordelen of deze correcties absoluut en relatief aanzienlijk zijn. In 2010 heeft belanghebbende in totaal om teruggaaf gevraagd van € 9.652. Aangezien in de eerste twee kwartalen ruim € 15.000 aan voorbelasting is afgetrokken, is het precieze verloop van de aangiften niet in die mate vast te stellen, dat daaruit een duidelijke conclusie kan worden getrokken voor de aangiften over de laatste twee kwartalen van 2010. Dit manco komt voor rekening van de Inspecteur, die aannemelijk moet maken dat de vereiste aangiften niet zijn gedaan.

In 2011 heeft belanghebbende voorbelasting afgetrokken die is vermeld op een factuur ontvangen voor een vacuümmachine, waarvoor eveneens geldt dat de voorbelasting niet aftrekbaar is (zie 4.3). Belanghebbende heeft in 2011 een aanzienlijk deel van de omzet niet aangegeven en hierover geen omzetbelasting berekend, omdat hier sprake zou zijn van intracommunautaire leveringen. Uit hetgeen het Hof onder 4.2 heeft overwogen, volgt al dat belanghebbende ten onrechte het nultarief op deze leveringen heeft toegepast. Ook heeft belanghebbende 11.218 kg vlees ingekocht die niet is verkocht en, dat is althans niet aannemelijk geworden, niet is vernietigd. Het bedrag aan omzetbelasting dat niet is aangegeven is zowel relatief als absoluut aanzienlijk.

Gelet op de staat van de door haar gevoerde administratie (belanghebbende heeft, hoewel bijna alle in- en verkopen contant werden afgerekend, geen kasadministratie bijgehouden en haar verkoopfacturen niet opvolgend en logisch genummerd) moet belanghebbende zich er minimaal van bewust zijn geweest dat zij tot absoluut en relatief te lage bedragen aangifte deed. Gelet op alle omstandigheden rond de overname van de bedrijfsmiddelen van haar broer, had belanghebbende zich er minimaal bewust van moeten zijn dat de niet te verwaarlozen kans aanwezig was dat zij teveel omzetbelasting in aftrek zou brengen.

Voor de eerste twee kwartalen van 2010 en het jaar 2011 rust op belanghebbende de last om overtuigend aan te tonen dat en in hoeverre de theoretische omzetberekening van de Inspecteur onjuist is. Belanghebbende is in het leveren van dit bewijs niet geslaagd. Het brutowinstpercentage dat belanghebbende heeft behaald is ongeloofwaardig laag, zelfs voor een beginnend ondernemer. De administratie van belanghebbende vertoont ernstige gebreken (geen kasadministratie, belanghebbende heeft niet voldaan aan alle factuurvereisten en bescheiden over bestellingen ontbreken), zodat daarin geen enkel bewijs in het voordeel van belanghebbende kan worden gevonden. De overgelegde branchegegevens hebben betrekking op de slacht van en de handel in kuikens en niet op de activiteiten van belanghebbende als geheel, namelijk de handel in pluimveevlees. Het Hof acht de schatting van de Inspecteur redelijk. De Inspecteur heeft het laagste voor de branche van belanghebbende gangbare percentage van 25 toegepast. Dit percentage is gebaseerd op zijn ervaringen in de branche die uitwijzen dat een brutowinstpercentage tussen 25 en 55 gangbaar is.

Voor de laatste twee kwartalen van 2010 rust de bewijslast op de Inspecteur. De Inspecteur heeft met de bevindingen in het controlerapport aannemelijk gemaakt dat belanghebbende niet alle verschuldigde omzetbelasting heeft aangegeven. In combinatie met de gebreken in de administratie is het onaanvaardbaar lage brutowinstpercentage een aanwijzing dat belanghebbende te weinig omzetbelasting op aangifte heeft voldaan. Het Hof acht de correctie die de Inspecteur heeft aangebracht redelijk en aannemelijk, voor zover het de correctie van het brutowinstpercentage betreft (zie 4.10). Belanghebbende heeft niet aannemelijk gemaakt dat het behaalde brutowinstpercentage wel juist is. Aan de hand van de door belanghebbende overgelegde in- en verkoopfacturen kan worden vastgesteld dat het brutowinstpercentage per soort vlees (hele kip, vleugel, nek en orgaanvlees) sterk verschilt, maar gemiddeld hoger ligt dan het gemiddeld door belanghebbende gerealiseerde percentage.

In 2010 heeft de Inspecteur voorts een correctie aangebracht voor de hoogste negatieve kas, gecorrigeerd met de privé-opname van € 500 per maand en een gebruikelijk kassaldo. Uitgaande van de juistheid van de cijfermatige constateringen van de Inspecteur, is deze correctie naar het oordeel van het Hof aannemelijk en redelijk. Een negatieve kas is binnen een onderneming immers niet mogelijk. Deze correctie wordt voorts ondersteund door de constatering dat belanghebbende meer vlees heeft ingekocht dan aantoonbaar is verkocht dan wel door een destructiebedrijf opgehaald. Belanghebbende heeft deze correctie bestreden door te wijzen op de lening van haar zus en de lening van [Q] , zodat - aldus belanghebbende - van negatieve kassen geen sprake is. Het Hof acht het bestaan van beide leningen niet aannemelijk. Van de lening van haar zus heeft belanghebbende geen enkel bewijsstuk overgelegd. De Inspecteur ontkent dat de originele overeenkomst door een van zijn medewerkers zou zijn meegenomen, zoals belanghebbende stelt. Het Hof acht de verklaring van belanghebbende niet aannemelijk, gelet op de ontkenning door de Inspecteur. Het Hof ziet voorts niet in welk belang de Inspecteur erbij zou hebben om juist het origineel van deze overeenkomst mee te nemen. Van de lening van [Q] heeft belanghebbende een overeenkomst overgelegd. Het Hof acht dit stuk onvoldoende om het bestaan van deze lening aan te nemen. Om te beginnen heeft belanghebbende tijdens de eerdere fasen van het geding geen eenduidig antwoord gegeven op de vraag welke relatie zij met deze persoon heeft. Ook is niet geloofwaardig dat aan belanghebbende, die ogenschijnlijk ook begin 2010 geen enkel verhaal bood, zonder voorwaarden en zonder vergoeding (met inbegrip van een andere vergoeding dan rente) een lening van omgerekend € 36.000 is verstrekt. Voorts is ongeloofwaardig dat belanghebbende dit bedrag in contanten zou hebben meegenomen vanuit Marokko. Hiervan heeft belanghebbende geen enkel steunbewijs overgelegd, zoals een ontvangstbewijs, een stempel in haar paspoort of bewijs van vervoer naar en van Marokko. Het Hof is van oordeel dat belanghebbende de aannemelijkheid en de redelijkheid van deze correctie niet voldoende ontzenuwd heeft. Voor de volledigheid merkt het Hof op dat uit de gedingstukken kan worden afgeleid dat de door ING verstrekte leningen in de administratie van belanghebbende zijn verwerkt.

Tot 1 juli 2011 bepaalde artikel 15, eerste lid, van de Uitvoeringsbeschikking omzetbelasting dat de belasting welke drukt op het houden - met inbegrip van de aanschaffing - door de ondernemer, van een auto welke mede wordt gebruikt voor eigen privédoeleinden (privégebruik), eerst in aftrek wordt gebracht alsof de auto uitsluitend voor bedrijfsdoeleinden wordt gebruikt. Vervolgens is ter zake van het privégebruik jaarlijks 12 percent belasting verschuldigd over het bedrag dat bij de heffing van de inkomstenbelasting als onttrekking wordt aangemerkt. Indien de auto bij de heffing van de inkomstenbelasting niet tot het bedrijfsvermogen wordt gerekend, is ter zake van het privégebruik 12 percent belasting verschuldigd over het bedrag dat bij de heffing van de inkomstenbelasting als onttrekking in aanmerking zou zijn genomen indien de auto bij die heffing tot het bedrijfsvermogen zou zijn gerekend. Deze belasting is verschuldigd in het laatste belastingtijdvak van het boekjaar. In het besluit van 29 juni 2011, nr. BKLB 2011/1233M, dat in werking is getreden per 1 juli 2011, is goedgekeurd dat de belasting wordt vastgesteld op 2,7% van de catalogusprijs (inclusief btw en bpm) van de desbetreffende auto.

Voor zover de bewijslast niet is omgekeerd en verzwaard, rust op de Inspecteur de last aannemelijk te maken dat en in hoeverre gebruik voor privédoeleinden van de ondernemer plaatsvindt (vgl. HR 12 juli 2013 nr. 11/03740, ECLI:NL:HR:2013:22, punt 5.2.1 en HR 15 maart 2000, nr. 35208, ECLI:NL:HR:2000:AA5138). De Inspecteur heeft desgevraagd aangegeven dat hij niet aannemelijk kan maken dat enig privégebruik plaats heeft gevonden. Aangezien deze correctie tot aan de zitting bij de Rechtbank niet in geschil was, heeft de Inspecteur geen moeite gedaan om zijn standpunt in dezen aannemelijk te maken omdat de toenmalige adviseur had aangegeven hiermee akkoord te zijn. Desgevraagd heeft de Inspecteur zich niet op het standpunt gesteld dat belanghebbende deze correctie niet alsnog mag betwisten. Belanghebbende heeft ter zitting bij het Hof verklaard dat zij privé een mobiele telefoon en een auto heeft en dat alle privégebruik met deze middelen plaatsvond. Het Hof acht deze verklaring aannemelijk. De correctie privégebruik voor het jaar 2010 dient met de helft, € 600 voor de bedrijfsauto’s en € 24 voor de telefoon, te worden verminderd.

Het hoger beroep wordt geacht mede betrekking te hebben op de heffingsrente. Belanghebbende heeft geen zelfstandige gronden tegen de in rekening gebrachte heffingsrente aangevoerd. De heffingsrente dient wel te worden verminderd overeenkomstig de vermindering van de naheffingsaanslag.