Uitspraken

Volgens artikel 1a, eerste lid, onderdeel f UR AWR dient de instelling te beschikken over een actueel beleidsplan dat inzicht geeft in de door de instelling te verrichten werkzaamheden ter verwezenlijking van haar doelstelling, de wijze van werving van inkomsten, het beheer van het vermogen van de instelling en de besteding daarvan. De Inspecteur heeft bestreden dat belanghebbende beschikt over een dergelijk actueel beleidsplan. Een redelijke verdeling van de bewijslast brengt mee, dat belanghebbende aannemelijk maakt dat zij wél over een dergelijk beleidsplan beschikt. Het Hof is met de Inspecteur en de rechtbank van oordeel dat belanghebbende niet aannemelijk heeft gemaakt dat zij beschikt over een beleidsplan dat het vereiste inzicht op alle vier genoemde terreinen geeft. Dat de controlerend ambtenaar die het bedrijfsbezoek heeft afgelegd niet om een beleidsplan (noch om andere stukken) zou hebben gevraagd, doet hier niet aan af, nu de Inspecteur voorafgaande aan het bedrijfsbezoek belanghebbende schriftelijk heeft geïnformeerd over de stukken die hij wilde inzien (zie 2.5), waaronder het beleidsplan. Belanghebbende heeft bovendien in zowel de bezwaar- als de beroepsfase vervolgens ruimschoots de gelegenheid gehad om het beleidsplan alsnog over te leggen, maar heeft dat – kennelijk met opzet - nagelaten. Haar uiteenzetting in verschillende brieven aan de Inspecteur over haar lopende projecten, voldoet naar het oordeel van het Hof niet aan de eisen die aan een beleidsplan worden gesteld.

Onderdeel h van het eerste lid van artikel 1a UR AWR schrijft voor dat uit de statuten van de instelling dient te blijken dat bij opheffing van de instelling een batig liquidatiesaldo wordt besteed ten behoeve van een algemeen nut beogende instelling met een soortgelijke doelstelling of van een buitenlandse instelling die uitsluitend of nagenoeg uitsluitend het algemeen nut beoogt en die een soortgelijke doelstelling heeft. Het Hof kan op basis van de vigerende statuten tot geen ander oordeel komen dan dat de regelgeving van belanghebbende niet voldoet aan deze voorwaarde, nu artikel 12 lid 2 van de statuten (zie 2.2) niet de voorwaarde stelt dat het batige liquidatiesaldo aan een ANBI of buitenlandse instelling met een soortgelijke doelstelling toekomt. In plaats daarvan kan blijkens de voormelde statutaire bepaling een dergelijk saldo blijkens de statuten ook buiten de genoemde instellingen worden besteed, zo lang het bestedingsdoel maar zoveel mogelijk overeenkomt met het doel van belanghebbende.

Gelet op het hiervoor onder 4.3 tot en met 4.5 overwogene, komt het Hof tot het oordeel dat belanghebbende niet voldoet aan alle voorwaarden, die gelden voor de kwalificatie als ANBI. Derhalve heeft de Inspecteur op goede gronden belanghebbende niet langer als ANBI aangemerkt. Daarmee is haar beroep ongegrond. Aan de beantwoording van de vraag of belanghebbend, gelet op haar statutaire doelstelling afgezet tegen haar feitelijke werkzaamheden, zoals haar betrokkenheid bij een plan ter bescherming van de Nederlandse kust “ [F] ”, (nagenoeg) geheel het algemeen nut beoogt en feitelijk dient komt het Hof niet meer toe.

Belanghebbende heeft een verzoek gedaan tot vergoeding van schade. Het Hof is, onder verwijzing naar artikel 8:73 van de Algemene wet bestuursrecht (oud), dat gelet op artikel V van de Wet nadeelcompensatie en schadevergoeding bij onrechtmatige besluiten op dit geding nog van toepassing is, van oordeel dat slechts bij een gegrond beroep de mogelijkheid bestaat een partij te veroordelen tot betaling van schadevergoeding. Reeds op de grond dat het hoger beroep ongegrond is, wijst het Hof het verzoek van om schadevergoeding af. Het Hof merkt ten overvloede op dat de gedingstukken van de zijde van belanghebbende geen inzicht geven of deze beweerdelijk geleden schade belanghebbende betreft, dan wel dat dit schade van haar voorzitter persoonlijk betreft, voortvloeiend uit en in directe relatie met de bestuursrechtelijke procedure die de heer [C] in de beginjaren tachtig heeft gevoerd.

Voor zover het verzoek om schadevergoeding moet worden verstaan als een verzoek tot toekenning van een immateriële schadevergoeding wegens overschrijding van de redelijke termijn, overweegt het Hof dat voor toekenning daarvan geen plaats is, nu tussen de dag van ontvangst van het bezwaarschrift door de Inspecteur en de datum van de bestreden uitspraak nog geen twee jaar zijn verstreken en de redelijke termijn dus niet is overschreden. Ook in hoger beroep is de redelijke termijn tussen de datum van de uitspraak van de rechtbank (18 december 2014) en de uitspraak in hoger beroep (1 maart 2016) niet overschreden. Ook in zoverre faalt het hoger beroep.

Bijgevolg moet worden beslist als hierna is vermeld.