Uitspraken

Vanuit het oogpunt van proces-economie zal het Hof als eerste het beroep op het vertrouwensbeginsel behandelen. Het Hof stelt te dezen voorop dat het antwoord op de vraag of van gerechtvaardigd vertrouwen sprake is, afhangt van de waardering van – voor zoveel nodig in onderlinge samenhang te beoordelen – omstandigheden die bij de belastingplichtige de indruk hebben kunnen wekken dat een door de inspecteur gevolgde gedragslijn berust op een bewuste standpuntbepaling. Omstandigheden als vorenbedoeld kunnen onder meer zijn gelegen in de vaststelling van een aanslag in overeenstemming met een aangifte waarin de belastingplichtige de voor die aanslag van belang zijnde aangelegenheid uitdrukkelijk en gemotiveerd aan de orde had gesteld, in de vaststelling van een aanslag na raadpleging van bewijsstukken, na gehouden besprekingen of gevoerde correspondentie, dan wel in overeenstemming met eerder verstrekte, voor de toen op te leggen aanslag van belang zijnde inlichtingen, of in de tegemoetkoming aan een bezwaar betreffende dezelfde zich onveranderd voordoende aangelegenheid (vgl. HR 13 december 1989, nr. 25 077, ECLI:NL:HR:1989:ZC4179).

Bij de beoordeling van de vraag of in het onderhavige geval een beroep op het vertrouwensbeginsel kan slagen is het volgende van belang. De Inspecteur heeft ter zake van de aangifte over 2008 de reisaftrek gecorrigeerd. Belanghebbende heeft in haar bezwaarschrift tegen de aanslag IB/PVV 2008 de correctie van de reisaftrek betwist en deze uitdrukkelijk en gemotiveerd aan de orde gesteld. De Inspecteur is vervolgens aan het bezwaar tegemoet gekomen en heeft de reisaftrek - zonder nadere motivering - alsnog in aanmerking genomen. Naar het oordeel van het Hof is dan de conclusie gerechtvaardigd dat de Inspecteur bij belanghebbende redelijkerwijs de indruk heeft gewekt of heeft kunnen wekken dat hij de reisaftrek voor het jaar 2008 bewust heeft geaccepteerd. Daarmee is door de Inspecteur vertrouwen gewekt dat belanghebbende onder genoemde omstandigheden recht had op de reisaftrek. Aangezien de omstandigheden in de eerste maand van 2011 dezelfde waren als die in 2008 - namelijk werkte belanghebbende onder dezelfde omstandigheden bij dezelfde werkgever - dient een beroep op het vertrouwensbeginsel voor die maand te worden gehonoreerd. Uit de in 2.3 geciteerde brief kan de conclusie worden getrokken dat - anders dan in beroep en hoger beroep - ook de Inspecteur bij de aanslagregeling die mening was toegedaan. De reisaftrek is voor de eerste maand van 2011 daarom terecht niet meer in geschil.

Het Hof volgt de Inspecteur niet in zijn stelling dat van gewekt vertrouwen geen sprake meer kan zijn nadat belanghebbende per 1 februari 2011 van werkgever is gewisseld. In het midden kan blijven of sprake was van dezelfde werkgever die onder een ander loonbelastingnummer aangifte deed, zoals belanghebbende heeft verklaard, of dat sprake was van een andere werkgever. Belanghebbende heeft immers onweersproken gesteld dat zij dezelfde werkzaamheden onder dezelfde omstandigheden is blijven verrichten. Naar het oordeel van het Hof is - ten opzichte van 2008 - sprake van een zich onveranderd voordoende aangelegenheid voor het gehele jaar 2011. Het beroep op het vertrouwensbeginsel slaagt.

De Inspecteur heeft ter zitting van het Hof geen cijfermatige toelichting kunnen geven op de reisaftrek die voor de maand januari 2011 is toegestaan. Nu overigens de cijfermatige benadering van belanghebbende in het door haar ingenomen standpunt door de Inspecteur niet is bestreden zal het Hof in deze procedure dat standpunt volgen. Dat heeft tot gevolg dat het vastgestelde belastbare inkomen met € 865 moet worden verminderd.

Het hoger beroep wordt geacht mede betrekking te hebben op de heffingsrente. Belanghebbende heeft geen zelfstandige gronden tegen de in rekening gebrachte heffingsrente aangevoerd zodat het beroep slechts gegrond is voor zover het vastgestelde belastbare inkomen wordt verminderd.