Uitspraken

“Ingevolge artikel 19, eerste lid, van de Wet op de motorrijtuigenbelasting 1994 (hierna: Wet MRB) wordt voor een motorrijtuig waarvoor een kenteken is opgegeven, onder bij algemene maatregel van bestuur te stellen voorwaarden en beperkingen, de belasting niet geheven over tijdvakken die aanvangen tijdens een voor dat motorrijtuig geldende schorsing als bedoeld in hoofdstuk IV, paragraaf 6, van de Wvw. Op grond van artikel 35, eerste lid, van de Wet MRB kan bij constatering van gebruik van de weg met een motorrijtuig tijdens een voor dat motorrijtuig geldende schorsing de belasting worden nageheven. Ingevolge het tweede lid van artikel 35 van de Wet MRB wordt de na te heffen belasting berekend over een tijdsduur van vier aaneensluitende tijdvakken van drie maanden met als laatste tijdvak dat waarin het gebruik van de weg wordt geconstateerd.

Uit de controlefoto blijkt dat een voertuig met het kenteken van de auto op 29 november 2013 is gefotografeerd op de weg, te weten op de A4 links ter hoogte van HMP 21.9. In beginsel vormt de foto voldoende bewijs van het standpunt van verweerder dat de auto op dat moment van de weg gebruik heeft gemaakt. Eiser stelt zich op het standpunt dat een andere auto met een van hem gestolen kentekenplaat op dat moment van de weg gebruik heeft gemaakt. Het ligt op de weg van eiser om dit aannemelijk te maken. Daarin is eiser niet geslaagd. Ter motivering van dit oordeel dient het volgende. Eiser heeft geen aangifte gedaan van vermissing of diefstal van de kentekenplaat. Dit is opvallend, omdat eiser de schorsing op 15 december 2013 heeft opgeheven en het niet is toegestaan om met slechts één kentekenplaat van de weg gebruik te maken. Verweerder heeft ter zitting onweersproken verklaard dat een duplicaat pas kan worden aangevraagd nadat aangifte is gedaan bij de politie. Het is een ervaringsfeit dat met een gestolen kentekenplaat geregeld gebruik wordt gemaakt van de weg. Gelet op deze ervaringsregel is het opvallend dat het kenteken niet vaker is gesignaleerd op andere plaatsen en tijdstippen. Dat een aantal jaar geleden van een andere auto van eiser een kentekenplaat is gestolen zonder dat dit heeft geleid tot naheffingsaanslagen en boetes, maakt dit niet anders. Het opnieuw ontbreken van andere signaleringen van de kentekenplaat levert geen bewijs op dat de kentekenplaat is gestolen, maar sluit de juistheid van het standpunt van verweerder niet uit. Het is mogelijk dat eiser een aantal jaar geleden geluk heeft gehad. De rechtbank heeft ter zitting het aanbod van eiser afgeslagen om de foto’s te bekijken die op 3 juli 2013 op zijn terrein van de aldaar gestalde auto’s (inclusief de auto) zijn gemaakt. De rechtbank heeft dit bewijsaanbod afgeslagen, omdat bewijs dat de auto op 3 juli 2013 op het eigen terrein van eiser geparkeerd stond, niet kan dienen als bewijs dat de auto dit terrein tijdens de schorsing niet heeft verlaten en dus op 29 november 2012 [het Hof leest 2013] niet op de weg kan zijn geweest. Dit een en ander leidt de rechtbank tot de conclusie dat, aangezien eiser zijn stelling niet aannemelijk heeft gemaakt, de auto op de weg moet zijn geweest, zodat verweerder de naheffingsaanslag terecht heeft opgelegd. ”

“ Ingevolge artikel 37 van de Wet MRB in verbinding met artikel 67c van de Algemene wet inzake rijksbelastingen vormt het niet, gedeeltelijk niet, dan wel niet binnen de in de belastingwet gestelde termijn betalen van belasting welke op aangifte moet worden voldaan of afgedragen een verzuim ter zake waarvan de inspecteur de belastingplichtige een boete van ten hoogste € 4.920 kan opleggen. Ingevolge paragraaf 34 van het Besluit Bestuurlijke Boeten Belastingdienst 1998, onderdeel 2, bedraagt de verzuimboete maximaal 100 procent van het bedrag aan belasting dat niet of gedeeltelijk niet is betaald.

Een verzuimboete heeft tot doel een gebod tot nakoming van fiscale verplichtingen in te scherpen. Factoren als de mate van schuld en opzet of de duur van het niet voldoen aan de schorsingsvoorwaarden spelen verder geen rol. Bijzondere omstandigheden of afwezigheid van alle schuld kunnen aanleiding zijn tot matiging of het achterwege laten van de boete. Eiser heeft geen omstandigheden gesteld die leiden tot het oordeel dat sprake is van afwezigheid van alle schuld. De rechtbank ziet geen aanleiding om de boete ambtshalve te matigen. De boete is terecht en tot het juiste bedrag opgelegd. ”

Slotsom

De slotsom is dat het hoger beroep ongegrond is en dat de uitspraak van de rechtbank dient te worden bevestigd.

Belanghebbende heeft onder meer hoger beroep ingesteld omdat de rechtbank in haar uitspraak tot twee keer toe als datum van constatering 29 november 2012 in plaats van 29 november 2013 heeft vermeld. Het Hof ziet hierin aanleiding de inspecteur te gelasten aan belanghebbende het betaalde griffierecht in hoger beroep van € 122 terug te betalen.