Uitspraken

Dit arrest is gewezen naar aanleiding van het onderzoek ter terechtzitting in hoger beroep van 2 mei 2014.

Het hof heeft kennisgenomen van de vordering van de advocaat-generaal en van hetgeen door de veroordeelde en de raadsman naar voren is gebracht.

Het vonnis waarvan beroep kan niet in stand blijven, omdat het hof tot een andere beslissing komt dan de politierechter.

De advocaat-generaal heeft ter terechtzitting in hoger beroep gevorderd dat aan de veroordeelde de verplichting wordt opgelegd tot betaling aan de Staat van € 2.575,00 ter ontneming van het wederrechtelijk verkregen voordeel, daarbij uitgaande van één geslaagde oogst.

De veroordeelde heeft ter terechtzitting in hoger beroep verklaard, dat hij met zijn eerste oogst van 130 planten € 3.400,00 heeft verdiend. De tweede oogst is mislukt vanwege zijn opname in de Brijder kliniek te Alkmaar. Ter onderbouwing van deze stelling heeft de veroordeelde ter zitting een behandeloverzicht overgelegd van de Brijder kliniek. De derde oogst is niet verkocht maar door de politie in beslag genomen.

De veroordeelde heeft per plantje een bedrag van € 2,50 betaald.

De raadsman van de veroordeelde heeft ter terechtzitting in hoger beroep het hof verzocht uit te gaan van de verklaring van de verdachte, nu het dossier weinig houvast biedt met betrekking tot de vaststelling van het verkregen voordeel.

Het hof overweegt en beslist als volgt.

Het hof is van oordeel, dat op grond van de stukken van het dossier, alsmede op grond van het onderzoek ter terechtzitting in hoger beroep, aannemelijk is geworden dat de veroordeelde door middel van of uit baten van het hiervoor genoemde feit waarvoor hij bij voornoemd vonnis is veroordeeld, wederrechtelijk voordeel heeft verkregen. Het hof ontleent de schatting van dat op na te melden geldbedrag gewaardeerde voordeel aan de inhoud van de bewijsmiddelen.

De bij onderstaande berekening gebezigde gegevens die niet voortvloeien uit de verklaring van veroordeelde, ontleent het hof, voor zover niet anders vermeld, aan het rapport “Wederrechtelijk verkregen voordeel hennepkwekerij bij binnenteelt onder kunstlicht. Standaardberekening en normen. Update 1 november 2010” van het Bureau Ontnemingswetgeving Openbaar Ministerie.

Het hof zal bij de berekening van het voordeel de lezing van de veroordeelde volgen, nu het rapport dat zich in het dossier bevindt met betrekking tot de berekening, onvoldoende duidelijk is.

Aldus komt het hof tot de volgende berekening van het wederrechtelijk verkregen voordeel.

Bruto opbrengst per oogst bij 130 planten:

€ 3.400,00

Kosten:

€ 150,00 (afschrijving)

€ 432,90 (variabel, 130 x 3,33)

€ 325,00 (kosten stekjes, 130 x € 2,50)

€ 670,74 (energiekosten ongeregistreerd verbruik voldaan door veroordeelde)

Totale kosten: € 1.578,64.

Wederrechtelijk verkregen voordeel:

Opbrengst minus kosten: € 3.400,00 - € 1.578,64 = € 1.821,36.

Het hof acht aannemelijk dat de veroordeelde wederrechtelijk voordeel heeft genoten ten bedrage van

€ 1.821,36.

Door en namens de veroordeelde is ter terechtzitting in hoger beroep aangevoerd met betrekking tot zijn persoonlijke omstandigheden, dat hij een deel van de kosten die zijn ontstaan na ontdekking van de hennepkwekerij heeft voldaan uit een door hem voortijdig afgekochte levensverzekering, dat hij een uitkering ontvangt omdat hij door zijn alcoholverslaving niet in staat is te werken en dat hij enkele dagen per week vrijwilligerswerk doet. Verder is er sprake van psychische problematiek waarvoor hij medicijnen gebruikt.

Gelet op het bovenstaande is het hof van oordeel dat er redenen zijn tot matiging van de op te leggen betalingsverplichting. Aan de veroordeelde dient, ter ontneming van het door hem wederrechtelijk verkregen voordeel, de verplichting te worden opgelegd tot betaling aan de Staat van een bedrag van, afgerond € 1.500,00.

De op te leggen maatregel is gegrond op artikel 36e van het Wetboek van Strafrecht.