Uitspraken

De vader is van mening dat de kinderrechter ten onrechte de overwegingen van de Raad heeft overgenomen dat de ouders niet meer met elkaar communiceren en niet op een lijn zitten, ten onrechte heeft aangenomen dat de ouders de gelegenheid hebben gehad aan te tonen dat hulpverlening in het vrijwillig kader geaccepteerd wordt en voortgezet wordt en ten onrechte heeft overwogen dat de Raad door de Stichting MEE is geïnformeerd dat de vader niets met de Stichting MEE te maken wil hebben en voorts voor geen enkele hulp toestemming wil geven. De vader is verder van mening dat de zorgen die er zijn, en die de vader ook erkent, met name betrekking hebben op [minderjarige 2]. Ten aanzien van [minderjarige 1] is hulpverlening op geen enkele wijze geconcretiseerd door de Raad, worden slechts gematigde zorgen gemeld en bestaat er in tegenstelling tot [minderjarige 2] geen plan van aanpak waarin duidelijk wordt welke hulp nodig is om de vermeende doelen te behalen die volgens de Raad nodig zouden zijn om de ontwikkelingsperspectieven veilig te stellen, aldus de vader. De vader stelt dat [minderjarige 1] niet meer wordt gepest, niet meer verzuimt op school en goede resultaten behaalt. Volgens de vader is de rechtbank ten onrechte van oordeel dat er ondanks de positieve ontwikkeling nog steeds zorgen zijn over [minderjarige 1], heeft de rechtbank ten onrechte overwogen dat [minderjarige 1] een belast verleden heeft en oordeelt de rechtbank ten onrechte dat hulpverlening in een gedwongen kader noodzakelijk is. Het is volgens de vader onbegrijpelijk dat de rechtbank aanvankelijk heeft geoordeeld dat een ondertoezichtstelling niet noodzakelijk was, maar thans wel tot een ondertoezichtstelling komt. De vader stelt dat de zorgregeling goed verloopt en dat de ouders thans het gezag over de kinderen gezamenlijk uitoefenen. De vader meent dat de Raad ten aanzien van [minderjarige 1] een omgangsondertoezichtstelling heeft beoogd, hieraan worden volgens de vader hoge motiveringseisen gesteld, waaraan de bestreden beschikking niet voldoet. Het is in strijd met de goede procesorde en de rechtszekerheid om de vader de indruk te geven dat hij een half jaar de tijd kreeg om te laten zien dat hij zelf in staat is adequate zorg voor [minderjarige 1] te bieden, hetgeen hij vervolgens heeft aangetoond, en dan toch de ondertoezichtstelling uit te spreken. De vader blijft zich dan ook verzetten tegen hulpverlening in een gedwongen kader.

De Raad stelt dat uit het raadsonderzoek naar voren is gekomen dat er zorgen zijn over de ontwikkeling van [minderjarige 1]. [minderjarige 1] wordt belast met de problematiek van de ouders, hij heeft moeite met het uiten van zijn emoties en hij ondervindt er last van dat het gezin niet meer bij elkaar woont. [minderjarige 1] heeft een belast verleden waarbij onder meer sprake is geweest van verbaal en fysiek huiselijk geweld tussen de ouders. Daar komt bij dat [minderjarige 1] op het sociale vlak kwetsbaar is, moeilijk contact legt met anderen en minder weerbaar is dan de meeste van zijn leeftijdsgenoten. De Raad stelt dat de kinderen sinds lange tijd in een instabiele opvoedingsomgeving verblijven. De grootste zorg is gelegen in het ontbreken van samenwerking tussen de ouders. Ouders verschillen in opvoedstijl. Het lukt hen niet afspraken te maken over de opvoeding en samen de verantwoordelijkheid te dragen. Volgens de Raad ziet de vader niet in dat er zorgen zijn over de ontwikkeling van [minderjarige 1] en ziet hij niet zijn eigen aandeel en de rol die hij heeft bij de zorgelijke ontwikkeling van [minderjarige 1]. De vader is niet bereid tot samenwerking met de gezinsvoogd, waardoor de gezinsvoogd geen zicht heeft op de ontwikkeling en de opvoedsituatie van [minderjarige 1]. De Raad stelt dat het hanteren van verschillende opvoedstijlen door de ouders, het feit dat de ouders niet op een lijn zitten, het gezin nu opgesplitst is en het feit dat hulpverlening in een vrijwillig kader niet van de grond komt, maakt dat het risico groter wordt dat de bestaande zorgen voortduren of toenemen en de kinderen nog meer klem komen te zitten dan al het geval is.

De vader heeft verzocht de Raad in de kosten van de procedure in eerste aanleg en in hoger beroep te veroordelen. Gebruikelijk in familie- en jeugdrechtzaken is, dat iedere partij de eigen kosten draagt, mede gezien de aard van het geschil en de onderlinge verhouding van partijen. Gezien de uitkomst van de zaak in hoger beroep, en mede gelet op het feit dat de Raad een overheidsorgaan is, ziet het hof aanleiding om in het onderhavige geval dit verzoek toe te wijzen. De Raad zal worden verwezen in de proceskosten van de vader in het geding in eerste aanleg en in hoger beroep, tot aan deze uitspraak aan de zijde van de vader begroot op € 2.692,- aan salaris voor de advocaat (eerste aanleg: tarief II, 2 punten à € 452,-; hoger beroep: tarief II, 2 punten à € 894,-).

Dit leidt tot de volgende beslissing.