Uitspraken

Het gaat in deze zaak om het volgende.

De gemeente Amsterdam heeft Slotervaartziekenhuis (op 14 april 2011) gedagvaard en gevorderd, kort gezegd, dat Slotervaartziekenhuis zal worden veroordeeld tot betaling van het geleende bedrag van € 4.575.919,69, de verschuldigde contractuele rente over dit bedrag vanaf 1 januari 2008, de wettelijke rente over de contractuele rente en kosten. De rechtbank heeft de vordering van de gemeente Amsterdam met uitzondering van de tevens gevorderde buitengerechtelijke kosten toegewezen.

Slotervaartziekenhuis bestrijdt met grief I in de eerste plaats de verwerping door de rechtbank van haar stelling dat de leningsovereenkomst destijds namens Stichting Slotervaartziekenhuis is gesloten door onbevoegde bestuurders. Ter onderbouwing van die stelling heeft Slotervaartziekenhuis aangevoerd dat de desbetreffende bestuurders destijds ambtenaar waren van de gemeente Amsterdam althans bij de gemeente Amsterdam in dienst waren en dat dus sprake was een tegenstrijdig belang. Weliswaar is voor stichtingen geen met artikel 2:256 BW vergelijkbare bepaling in de wet opgenomen, maar een bestuurder pleegt in het geval van een tegenstrijdig belang als het onderhavige onbehoorlijk bestuur als hij een overeenkomst als de onderhavige leningsovereenkomst aangaat zonder voorafgaande goedkeuring van de Raad van Toezicht en/of de Ondernemingsraad. De gemeente Amsterdam was, aldus Slotervaartziekenhuis, van het bedoelde tegenstrijdig belang op de hoogte alsmede van het feit dat geen goedkeuring was gevraagd of verkregen van de Raad van Toezicht en de Ondernemingsraad. Door de leningsovereenkomst desalniettemin aan te gaan handelde de gemeente Amsterdam in strijd met de redelijkheid en billijkheid en is sprake van een overeenkomst in strijd met de wet, die dus nietig is. Voor zover dit laatste niet het geval is, kan de gemeente Amsterdam zich in redelijkheid niet op de overeenkomst beroepen althans is dat in strijd met de wet en de goede trouw, aldus steeds Slotervaartziekenhuis.

Het hof verwerpt de grief om de volgende redenen. Voor het aannemen van een tegenstrijdig belang van Stichting Slotervaartziekenhuis met de bestuurders die destijds namens haar de leningsovereenkomst zijn aangegaan, is, indien dit al de consequenties zou moeten hebben die Slotervaartziekenhuis daaraan verbindt, onvoldoende gesteld. Dat de betrokken bestuurders als ambtenaar werkzaam waren althans in dienst waren van de gemeente Amsterdam, brengt niet reeds mee dat in het onderhavige geval gesproken kan worden van een tegenstrijdig belang en voert op zichzelf ook niet tot de conclusie dat, bij gebreke van voorafgaand verkregen goedkeuring van de Raad van Toezicht en/of ondernemingsraad, de bestuurders onbehoorlijk bestuur hebben gepleegd. Anders dan Slotervaartziekenhuis stelt, is onvoldoende gebleken dat de betrokken bestuurders “op eigen houtje” hebben geopereerd. Zoals ook de rechtbank heeft opgemerkt, is in de in het kader van de privatisering van het Slotervaartziekenhuis opgestelde overdrachtsakte vermeld dat de Raad van Toezicht de koop en aanvaarding van de activa en passiva behorende tot Slotervaartziekenhuis hebben goedgekeurd, is daarin de korte inhoud van de te sluiten leningsovereenkomst opgenomen en is die leningsovereenkomst in concept aan die akte als bijlage gehecht. Dat de ondernemingsraad geen goedkeuring heeft gegeven, kan evenmin de conclusie schragen dat de bestuurders onbehoorlijk bestuur hebben gepleegd of dat de leningsovereenkomst in strijd met de wet is aangegaan, aangezien niet gebleken is dat die goedkeuring door de ondernemingsraad gegeven had moeten worden. Indien de ondernemingsraad van mening zou zijn geweest dat advies had moeten worden gevraagd, had hij de rechter daaromtrent kunnen adiëren, hetgeen niet is gebeurd. Grief I faalt dus.

Grief II heeft betrekking op het door de rechtbank verworpen beroep door Slotervaartziekenhuis op verjaring. Slotervaartziekenhuis heeft gesteld dat de vordering tot terugbetaling van de volledige lening of het nog niet afgeloste deel daarvan inmiddels is verjaard omdat uit artikel 4 van de leningsovereenkomst volgt dat de lening of de verschuldigde aflossingen van rechtswege volledig opeisbaar wordt indien Slotervaartziekenhuis haar verplichting niet of niet tijdig nakomt, dat zij ieder jaar (vanaf 1998) de rente te laat heeft betaald en bovendien vanaf 1 juli 2002 geen aflossingen heeft gedaan, en de verjaringstermijn die sindsdien is gaan lopen inmiddels is verstreken.

Ook deze grief is tevergeefs voorgesteld. Slotervaartziekenhuis heeft naar onweersproken vast staat de facturen van de gemeente Amsterdam voor de verschuldigde rente over de jaren 1997 tot en met 2007 steeds voldaan. Met het betalen van de verschuldigde rente heeft Slotervaartziekenhuis van 1997 tot en met 2007 jaarlijks de schuld uit hoofde van de leningsovereenkomst jegens de gemeente Amsterdam erkend en daarmee de verjaring gestuit, als die al is gaan lopen. Daaraan doet niet af dat de betalingen van de contractuele rente door Slotervaartziekenhuis telkens te laat hebben plaatsgevonden. De verjaringstermijn is dus op zijn vroegst op 1 januari 2007 (toen de laatste rentebetaling plaatsvond) gaan lopen. De op 14 april 2011 uitgebrachte inleidende dagvaarding in deze zaak is dus tijdig uitgebracht. Slotervaartziekenhuis heeft niet aangevoerd dat de verjaring ondanks erkenning van de lening toch is ingetreden. Het beroep op verjaring van de rechtsvordering van de gemeente Amsterdam faalt derhalve en daarmee ook de grief.

De conclusie uit het voorgaande is dat het vonnis waarvan beroep dient te worden bekrachtigd. Slotervaartziekenhuis moet als de in het ongelijk gestelde partij worden verwezen in de proceskosten van het hoger beroep.