Uitspraken

Bij besluit van 9 maart 2011, gehandhaafd bij besluit van 6 april 2011 (bestreden besluit), heeft het college de aanvraag van appellante afgewezen. Daaraan is ten grondslag gelegd dat de kosten van beha’s behoren tot de algemeen noodzakelijke kosten van het bestaan die in beginsel dienen te worden voldaan uit het reguliere inkomen. Dat appellante wegens gestelde schulden niet heeft kunnen reserveren vormt geen bijzondere omstandigheid die afwijking van dit uitgangspunt rechtvaardigt. De stelling van appellante dat mannen niet voor dezelfde kosten worden gesteld, brengt volgens het college niet mee dat sprake is van verboden discriminatie.

De kosten van aanschaf van (onder)kleding, waaronder beha’s, zijn kosten die gerekend worden tot de periodiek voorkomende algemeen noodzakelijke kosten van het bestaan. Deze kosten dienen in beginsel te worden bestreden uit het inkomen op bijstandsniveau, hetzij door middel van reservering, hetzij door middel van gespreide betaling achteraf. Afzonderlijke bijstandsverlening voor deze kosten is niet mogelijk, tenzij de kosten noodzakelijk zijn als gevolg van bijzondere omstandigheden in het individuele geval, die ertoe leiden dat die kosten niet uit de algemene bijstand en de aanwezige draagkracht kunnen worden voldaan.

Niet in geschil is dat de kosten waarvoor appellante bijzondere bijstand heeft aangevraagd zich voordoen en dat die kosten noodzakelijk zijn. De vraag die ter beantwoording voorligt is of deze kosten in dit geval voortvloeien uit de bijzondere omstandigheden.

Appellante heeft in dat verband, samengevat, aangevoerd dat zij een beha draagt met cupmaat 85D, dat dit extra kosten meebrengt, dat zij voor beha’s, anders dan voor andere zaken, niet in een kringloopwinkel of tweedehands zaak terecht kan en dat zij wegens schulden niet heeft kunnen reserveren. Vooropgesteld wordt dat appellante niet heeft onderbouwd of aannemelijk gemaakt dat zij met extra hoge kosten van beha’s (bijvoorbeeld door versnelde slijtage of het aangewezen zijn op dure kwaliteitsmerken) is geconfronteerd. Aangenomen dat geen sprake is van noodzakelijke meerkosten en dat vervanging van goederen als deze voorzienbaar is, dient appellante deze aanschaf uit de lopende bijstandsuitkering te bekostigen dan wel had zij daarvoor dienen te reserveren. Dat de tweedehands markt voor de vervanging en aanschaf van beha’s met deze cupmaat volgens appellante geen soelaas zou bieden, leidt niet tot een ander oordeel. Het ontbreken van voldoende reserveringsruimte in verband met schulden en de daaruit voortvloeiende betalingsverplichtingen kan naar vaste rechtspraak (CRvB 6 juli 2010, LJN BN0624) niet worden aangemerkt als een bijzondere omstandigheid die in het individuele geval bijstandsverlening rechtvaardigt. Schulden of het ontbreken van voldoende reserveringsruimte als gevolg daarvan, kunnen niet worden afgewenteld op de WWB.

Appellante heeft verder nog aangevoerd dat sprake is van “een vorm van discriminatie ten opzichte van mannen”. Met betrekking tot deze door appellante niet nader toegelichte beroepsgrond wordt overwogen dat het gelijkheidsbeginsel ertoe verplicht gelijke gevallen gelijk te behandelen en ongelijke gevallen ongelijk naar de mate van hun ongelijkheid. Zo appellante heeft bedoeld te zeggen dat vrouwen en mannen ten onrechte gelijk worden behandeld omdat de bijstandsnorm voor vrouwen en mannen gelijk is en mannen zich niet voor deze specifieke kosten zien gesteld, wordt het volgende overwogen. De bijstandswet- en regelgever heeft voor personen die recht hebben op algemene bijstand, al naargelang leeftijd en woon- of leefvorm, normen en toeslagen vastgesteld waarmee zij geacht worden in de algemeen noodzakelijke kosten van het bestaan te voorzien. Daarbij is geen onderscheid gemaakt naar geslacht en/of uiterlijke kenmerken van vrouw of man of daarmee samenhangende kosten. Van belang is dat algemene bijstand wordt verleend naar een all-in norm, wat inhoudt dat de bijstandontvanger de vrijheid heeft de bijstand te besteden op een wijze die hem goeddunkt. Betrokkenen kunnen - binnen bepaalde marges - naar behoefte van die bestedingsvrijheid gebruik maken. Dat daaraan door vrouwen en mannen als regel op onderscheiden wijze invulling wordt gegeven is een feit van algemene bekendheid aangezien vrouwen en mannen zich deels voor uiteenlopende kosten, al dan niet samenhangend met de voor vrouw of man eigen kenmerken, zien gesteld. Daarmee kan echter niet worden gezegd, anders dan appellante kennelijk meent, dat de regeling van de algemene bijstand, en de toepassing daarvan in dit geval, strijdig is met het gelijkheidsbeginsel.

Ten slotte heeft appellante er nog op gewezen dat zij wel bijzondere bijstand heeft ontvangen voor de kosten van een kast, een koelkast, een fiets en door haar verschuldigd griffierecht. Dit vormt op zichzelf echter geen grond om appellante tevens voor bijzondere bijstand voor de aanschaf van vier beha’s in aanmerking te brengen, aangezien elke aanvraag om bijstand een afzonderlijke beoordeling vergt.

Uit wat in 4.2 tot en met 4.6 is overwogen vloeit voort dat het hoger beroep niet slaagt. De aangevallen uitspraak dient dan ook te worden bevestigd.